بررسي رابطه مهارت‌هاي ارتباطي و رضايت از رشته تحصيلي در دانشجويان مامايي و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي اردبيل، 1396

مقدمه: داشتن مهارت‌هاي ارتباطي موثر، در كنار ساير مهارت‌هاي باليني، از جمله نيازهاي ضروري براي دانشجويان رشته‌هاي علوم ‌پزشكي است. همچنين طبق مطالعات صورت گرفته نحوه ارتباط دانشجو با افراد ديگر مي‌تواند در كيفيت آموزشي و تحصيلي آن‌ها موثر باشد. با ‌توجه به كمبود مطالعات در اين زمينه، پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان با رضايت آن‌ها از رشته تحصيلي‌شان، در دانشجويان اتاق عمل و مامايي دانشگاه علوم پزشكي اردبيل صورت گرفته است. ‌ روش كار: در اين پژوهش تحليلي مقطعي، تعداد 187 نفر از دانشجويان مامايي و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي اردبيل وارد مطالعه شدند. ‌جمع‌آوري داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي مشخصات دموگرافيك، مهارت ارتباطي ‌QueenDom‌ و رضايت از رشته تحصيلي انجام گرفت. ‌داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون تي، ضريب همبستگي پيرسون و اسپيرمن تحت نرم‌افزار آماري SPSSنسخه 16 تجزيه و تحليل شدند.‌ يافته‌ها: در اين پژوهش، 98 نفر، دانشجوي اتاق عمل و 89 نفر، دانشجوي مامايي شركت داشتند كه از اين تعداد 38.5درصد مرد و 61.5 درصد ‌زن بودند. ميانگين سني دانشجويان 1.68 ± 21.07 سال بود. ميانگين كل مهارت‌هاي ارتباطي 8 ± 115 و رضايت از رشته تحصيلي 11 ± 58 ‌بود. همچنين ارتباط آماري معناداري بين مهارت‌هاي ارتباطي و رضايت دانشجويان از رشته تحصيلي يافت شد (0.001 ≥ P ‌ ، r=0/42).‌ نتيجه‌گيري: با توجه به وجود ارتباط مستقيم ميان مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان با رضايت آن‌ها از رشته تحصيلي، جهت افزايش رضايت ‌دانشجويان از رشته تحصيلي‌، انجام اقداماتي در راستاي بهبود مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان ضروري مي‌باشد.‌