اثربخشي گروه درماني شناختي رفتاري مبتني بر رويكرد چند وجهي لازاروس بر ضعف رواني و در آميختگي فكر بيماران ديابتي

زمينه و هدف: ديابت از جمله بيماري هاي مزمن است كه محدويت هاي زيادي در فعاليت هاي فيزيكي و شرايط رواني بيماران ايجاد مي كند. هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي تأثير گروه درمان شناختي رفتاري مبتني بر رويكرد چند وجهي لازاروس بر ضعف رواني و درآميختگي افكار بيماران ديابتي داراي زخم بود. روش بررسي: اين يك پژوهش شبه آزمايشي و طرح آن از نوع پيش آزمون‌ـ پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، شامل بيماران ديابتي داراي زخم در بيمارستان سينا شهر تبريز به تعداد 50 نفر بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 24 نفر انتخاب و به شيوه تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل(هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 120 دقيقه اي در جلسه‌هاي گروهي شركت كردند، در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي را دريافت نكردند. از پرسشنامه درآميختگي افكار لازاروس(TFI) و پرسشنامه چند جنبه اي شخصيتي مينه سوتا(MMPI) مقياس ضعف رواني(pt) به عنوان ابزار سنجش در پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. به منظور توصيف داده‌هاي اين پژوهش از شاخص‌هاي آمار توصيفي(مانند ميانگين و انحراف استاندارد) و نيز از شاخص‌هاي آمار استنباطي مانند تحليل كواريانس تك متغيري و تحليل كواريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج: نتايج تحليل كواريانس تك متغيري نشان داد كه درمان شناختي رفتاري مبتني بر رويكرد چند وجهي لازاروس بر كاهش ضعف رواني تأثير معني‌داري دارد(41.138=F، و 01/ 0=p) و هم‌چنين نتايج تحليل كواريانس چندمتغيري نشان داد كه درمان شناختي رفتاري بر درآميختگي افكار بيماران ديابتي داراي زخم تأثير معني‌داري دارد(9.306=F، و 0.007=p). نتيجه گيري: درمان شناختي و رفتاري با تغيير افكار ناكارآمد و كمك به پذيرش بيماري، منجر به تغييرات رفتاري در بيماران ديابتي مي شود.