فضاي كنشي درون خانواده و رضايت از زندگي زناشويي (مورد مطالعه: زنان متأهل شهر اروميه)

به‌دنبال تحولات و تغييرات روبه‌رشد در ساختار جوامع بشري، نهاد خانواده نيز از اين تحولات مستثنا نمانده است. در زمان حاضر ناسازگاري زناشويي به مسئله‌اي اجتماعي تبديل شده است كه به نهاد خانواده آسيب مي‌رساند و به‌تدريج جامعه را به وضعيت بحراني و تا مرز متلاشي‌شدن ارزش‌ها مي‌كشاند. هدف از اين مطالعه تأثير فضاي كنشي درون خانواده بر رضايت از زندگي زناشويي زنان است. فضاي كنشي خانواده براساس نظريه نظم اجتماعي پارسونز و چلبي در ابعاد هم‌شكلي، هم‌بختي، هماهنگي و همدلي سنجيده شده است. براساس شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده با استفاده از فرمول كوكران، 380 نفر از زنان متأهل شهر اروميه به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. اطلاعات نيز پس از جمع‌آوري داده‌ها با ابزار پرسشنامه، به‌كمك نرم‌افزار SPSS تحليل شد. متغيرهاي همساني عقيدتي، مشورت در تصميم‌گيري‌ها، قدرت زن در خانواده، احساس امنيت در خانواده، احترام زن در خانواده، دخالت‌نكردن ديگران، همكاري شوهر در كارهاي خانه، اعتماد به شوهر، احساس فشار نقش در انجام نقش و گفت‌وگوي زن و شوهر با هم، هم‌زمان وارد مدل شدند. درنهايت متغيرهاي گفت‌وگوي زن و شوهر با هم، احترام زن در خانواده، مشورت در تصميم‌گيري‌ها و احساس امنيت در خانواده در مدل باقي ماندند و اين متغيرها 36/0 از واريانس متغير رضايت از زندگي را تبيين كردند. نتايج نشان مي‌‌دهد ساختار فضاي كنشي درون خانواده تأثير معناداري بر رضايت از زندگي زناشويي زنان دارد و با تغيير فضاي كنشي خانواده از هم‌بختي و هم‌شكلي به هماهنگي و همدلي، ميزان رضايت از زندگي زناشويي افزايش مي‌يابد.