تحول معنايي خانواده در اسناد قانون توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران

خانواده نهادي واسط ميان فرد و جامعه است. نتيجه تحولات فردي در نهاد خانواده به جامعه منتقل مي‌شود و افراد نيز متأثر از تحولات جامعه قرار مي‌گيرند؛ از اين‌رو خانواده عنصري ارزشمند براي جامعه است. چنانچه جامعه و دولت‌ها تحولات خانواده و اعضا را درنظر نداشته باشند و به سياق تمايل نهادي به ثبات آن را ناديده بگيرند، يا خانواده به اهداف جامعه و دولت بي‌اعتنا بماند، اين نهاد محل تعارض و اختلاف دولت‌ها و افراد خواهد بود. اين پژوهش در پي رديابي تصوير تحول معنايي خانواده در اسناد قانون توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي ايران پس از انقلاب اسلامي است. يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد اين اسناد با ايجاد نسخه خانواده تراز، به‌نوعي ثبات در معناي خانواده اعتقاد دارند. به معناي ديگر تغييرات عيني و ذهني خانواده و اعضاي آن از منظر دولت‌ها مورد غفلت قرار گرفته است و آنان برنامه‌ها، خدمات و حمايت‌هاي خود را به خانواده تراز مدنظر خود ارائه مي‌دهند؛ از اين‌رو مي‌توان تحول معنايي خانواده در سير تاريخي اين اسناد را تمايل به ثبات تعبير كرد. اين پژوهش به شيوه كيفي و با استفاده از روش تحليل محتوا به صورت‌بندي مضموني نحوه شكل‌گيري اين ثبات، با بررسي شش سند توسعه پرداخته است.