بررسي عوامل كليدي مؤثر بر تعادل كار -زندگي پرستاران در تهران

مقدمه: پرداختن به كار و خانواده دو جنبۀ مهم از زندگي هر شخص است. سلامت جسمي و روحي به هماهنگي اين دو جنبه بستگي دارد. به ويژه در جوامع امروزي كه افراد ساعات طولاني تري را در محل كار مي گذرانند، پرداختن به نقش هاي مختلف در ساير جنبه هاي زندگي ازقبيل: خانواده، دوستان، جامعه، اوقات فراغت و غيره به دغدغۀ اصلي تبديل شده است. پرستاران معمولاً به علت حجم كار بالا و استرس كار نمي توانند نقش خود را در قبال خانوادشان ايفاء كنند. از سويي ديگر، پرستاران به علت مشكلات خانوادگي معمولاً نمي توانند وظايفشان را در محيط كار پوشش دهند. اين شرايط استرس زا نتايج شومي براي مراقبت بيمار در بيمارستان ها ايجاد مي كند. مواد و روش ها: در اين مطالعه با استفاده از مطالعات مرتبط و تحقيقات قبلي در اين زمينه، ابتدا چارچوب مفهومي ارائه شد و سپس با استفاده از روش دلفي و نمونه گيري قضاوتي و زنجيره اي، الگوي مطالعه طراحي شد. يافته ها: چهار مرحلۀ دلفي انجام شد و سرانجام ابعاد متعدد و شاخص هاي مربوط به توانمندسازهاي تعادل كار - زندگي با توجه به مجلس خبرگان تدوين گرديد. نتيجه گيري: اين ابعاد شامل فردي، سازماني و محيطي مي شود.