بررسي ارتباط برخي عوامل خطر مرتبط با ديابت نوع يك: يك مطالعه‌ي مورد شاهدي

مقدمه: مطالعات اپيدميولوژيك، بر شيوع متفاوت ديابت در نقاط مختلف ايران دلالت دارد. اين تفاوت ممكن است ناشي از تفاوت عوامل خطر ديابت نوع يك به ويژه عوامل محيطي ‌‌باشد. مطالعه‌ي حاضر با هدف مقايسه‌ي شيوع برخي عوامل خطر مؤثر در ايجاد ديابت نوع يك در كودكان مبتلا و غير مبتلا به اين بيماري در اصفهان انجام گرفت. روش‌ها: اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي در سال 1393 در بيمارستان امام حسين (ع) و درمانگاه‌هاي غدد اصفهان انجام شد. يك گروه 175 نفره از كودكان مبتلا به ديابت نوع يك به عنوان گروه بيمار و يك گروه 350 نفره‌ از كودكان سالم به عنوان گروه شاهد، از نظر وجود عوامل خطر احتمالي مؤثر در بروز ديابت نوع يك مورد بررسي و مقايسه قرار گرفتند. داده‌هاي به دست آمده در نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: عوامل خطر مورد مطالعه شامل فصل تولد، تعداد فرزند خانواده، تغذيه‌ي كودك با شير خشك، استفاده‌ي مادر از مكمل ويتامين D طي بارداري، استفاده از مكمل D + A در كودك، سابقه‌ي ‌فاميلي ديابت نوع يك و دو و حضور در مهدكودك بود. تمام عوامل مذكور در دو گروه بيمار و شاهد اختلاف معني‌داري را با يكديگر نشان داد. همچنين، مدت تغذيه با شير مادر، مدت تغذيه با شير خشك، سن شروع تغذيه‌ي كمكي، سن شروع مكمل D + A، مدت استفاده از مكمل D + A و سن حضور در مهدكودك نيز در دو گروه اختلاف معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه علاوه بر عوامل ژنتيك، عوامل محيطي متعددي در شانس ابتلا به ديابت نوع يك نقش دارند. بنابراين، لازم است اين عوامل خطر در نقاط مختلف كشور مورد بررسي قرار گيرد و با كنترل آن‌ها، در زمينه‌ي كاهش بروز ديابت نوع يك گام مؤثري برداشته شود.