بررسي تاثير آموزش مجازي بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم در بيمارستان توحيد شهر سنندج در سال 1397

مقدمه: آسم يك بيماري مهم و مزمن ريوي مي باشد كه علاوه بر تاثير منفي بر ابعاد كيفيت زندگي بيماران موجب مرگ و مير بالاي اين بيماران مي شود. امروزه يكي از روشهاي نوين آموزش در پرستاري، آموزش مجازي از طريق گوشي هاي هوشمند مي باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مجازي بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم در بيمارستان توحيد شهر سنندج انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه در سال 1397بصورت نيمه تجربي بر روي 70 بيمار مبتلا به آسم انجام شد. نمونه ها به شكل هدفمند انتخاب شدند و سپس با روش بلوك بندي تصادفي چهار تايي در دو گروه مداخله و كنترل (هر گروه 35 نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي گردآوري اطلاعات، فرم اطلاعات فردي و پرسشنامه كيفيت زندگي بود كه در اختيار گروه مداخله قرار گرفت. گروه كنترل هم مراقبت‌هاي روتين را همزمان دريافت مي كردند. اطلاعات در دو مرحله قبل و بعد از مداخله جمع‌آوري و وارد برنامه SPSS نسخه 21 شد و سپس مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفت. براي بررسي نرمال بودن متغيرها از آزمون كلموگروف اسميرنف و براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي كاي اسكوئر، تي مستقل و آناليز كوواريانس استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي قبل از مداخله در گروه مداخله 2/21 و در گروه كنترل 2/17 بود كه آزمون آناليز كوواريانس اختلاف معني داري را نشان نداد (0/09=p)؛ اما ميانگين نمره كيفيت زندگي بعد از مداخله در گروه مداخله2/05 و در گروه كنترل 2/17 بود كه آزمون آناليز كوواريانس اختلاف معني داري را بين دو گروه نشان داد (0/001 p). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه آموزش مجازي مي تواند در بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم موثر باشد. بر همين اساس پيشنهاد مي شود كه آموزش مجازي در برنامه هاي مراقبتي پرستاران به عنوان يك روش آموزشي مفيد، به روز و كاربردي مدنظر قرار گيرد.