تاثير تمرينات تناوبي پر شدت بر ميزان فيبريلاسيون دهليزي، فاكتور رشدي فيبروبلاستي 23 و پروتئين Klotho در رت‌هاي نر مبتلا به نارسايي كليوي

مقدمه: مشكلات قلبي عروقي و فيبريلاسيون دهليزي يكي از شايع‌ترين عوارض ثانويه در بيماران همودياليزي مي‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسي نقش تمرين تناوبي پر شدت بر ميزان فيبريلاسيون دهليزي، فاكتور رشدي فيبروبلاستي 23 و پروتئين كلوتو در رت‌هاي مبتلا به‌ بيمار كليوي مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي 30 موش صحرايي نر ويستار (8-7 هفته) به‌طور تصادفي در سه‌گروه تمرين، كنترل و شم تقسيم شده است. موش‌هاي گروه تمرين و كنترل بعد از ايجاد عارضه كليوي از طريق روش جراحيNx 5/6 وارد پروتكل تحقيق شدند. پروتكل تمريني به صورت تمرينات تناوبي پر شدت (85% حداكثر اكسيژن مصرفي) بر روي تردميل 8 هفته و در هر هفته 3 جلسه انجام شد. فيبريلاسيون دهليزي، فاكتور رشدي فيبروبلاستي 23، پروتئين كلوتو و ديگر پارامترهاي درگير در انتهاي پروتكل در هر سه گروه اندازه گيري شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار16 version SPSS و از طريق آزمون تحليل واريانس يك راهه و از آزمون تعقيبي بونفروني براي بررسي تفاوت بين گروهي در سطح 0/05 P استفاده شد. نتايج: تمرين تناوبي توانست در ميزان فيبريلاسيون دهليزي بين گروه تمرين و كنترل تفاوت معني‌دار ايجاد كند (P 0/05). پروتئين كلوتو نيز در گروه تمرين افزايش معني‌داري نسبت به گروه كنترل داشت. با اين حال فاكتور رشدي فيبروبلاستي 23 بين گروه تمرين و كنترل از تفاوت معني‌داري برخوردار نبود (P 0/05). نتيجه‌گيري: تمرينات تناوبي پر شدت توانست بر فيبريلاسيون دهليزي ايجاد شده در بيماران كليوي اثر كاهشي موثري داشته باشد. با اين حال در روند اين بهبود تغييرات فاكتور رشدي فيبروبلاستي 23 و فاكتورهاي وابسته به آن كم‌تر و نقش پروتئين كلوتو داراي تاثير بسزايي مي‌باشد.