عنوان مقاله :
تأثير مداخله شناختي- رفتاري مبتني بر اصلاح سبك زندگي بر كسر تخليه بطن چپ در بيماران پس از عمل جراحي عروق كرونر
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of a Cognitive-behavioral Intervention Based on Lifestyle Modification on the Left Ventricular Ejection Fraction of Patients after Coronary Artery Bypass Graft Surgery
پديد آورندگان :
موسويان، ليلا دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - بخش جراحي قلب، شهركرد، ايران , حسن پوردهكردي، علي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - گروه پرستاري، مركز تحقيقات پرستاري جامه نگر، شهركرد، ايران , دريس، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده بهداشت - گروه آمار زيستي و اپيدميولوژي، شهركرد، ايران , صالحي تالي، شهريار دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - مركز تحقيقات پرستاري جامه نگر - گروه پرستاري، شهركرد، ايران
كليدواژه :
مداخله‌شناختي- رفتاري , سبك زندگي , كسر تخليه بطن چپ , جراحي عروق كرونري
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ارتقا رفتارهاي سالم نقش مهمي در حفظ عملكرد قلب و كاهش عوارض قلبي خواهد داشت، پژوهش حاضر با هدف تأثير مداخله شناختي رفتاري مبتني بر اصلاح سبك زندگي بر كسر تخليه بطن چپ در بيماران پس از عمل جراحي عروق كرونر انجام شده است.
روش بررسي: در يك مطالعه نيمه‌تجربي دو گروهي با حجم نمونه 80 بيمار تحت عمل جراحي عروق كرونر بستري در بيمارستان كاشاني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرد در سال 1398 كه با نمونه‌گيري قابل دسترس انتخاب و سپس با روش تصادفي‌سازي در دو گروه 40 نفري مداخله و كنترل تقسيم شدند. ابزار گرد‌آوري داده‌ها در اين پژوهش پرسشنامه دموگرافيك و چك‌ليست كسر تخليه بطن چپ بوده كه در دو مرحله قبل از ورود به مطالعه و سه ماه بعد از مداخلات در هردو گروه تكميل گرديد. مداخلات رفتار درماني- شناختي مبتني بر پروتكل لرن (LEARN) كه نمايانگر سبك زندگي، فعاليت بدني، باورها، ارتباط و تغذيه است كه متمركز بر اصلاح سبك زندگي بوده، اين پروتكل طي 8 جلسه توسط پرستار بخش قلب با همكاري كارشناش روان‌شناس باليني اجرا گرديد. داده توسط نرم‌افزار spssv17 و آزمون‌هاي توصيفي و تحليلي آماري چون آزمون‌هاي تي زوجي، تي مستقل، آزمون دقيق فيشر مورد تحليل قرار گرفت به طوري‌كه سطح معني‌داري كمتر از 05/ در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: ميانگين نمره كسر تخليه بطن چپ قبل از مداخلات روان‌شناختي در دو گروه مداخله و كنترل به ترتيب 8/61± 43/02 و 7/33±44/7 درصد بوده كه آزمون تي مستقل با 33/=p بيانگر عدم تفاوت معني‌دار آماري بين دو گروه بوده است، اما بعد از مداخلات شناختي ميانگين كسر تخليه بطن چپ به ترتيب در گروه مداخله و كنترل 6/81± 49/6 و 5/77±46/7 درصد بوده كه آزمون تي مستقل با 07/=p بيانگر تفاوت معني‌دار آماري بين دو گروه بوده است. مقايسه ميانگين درصد كسر تخليه بطن چپ قبل از مداخله نسبت به بعد از مداخله در هر دو گروه معني دار بوده (p=/05) كه بيانگر افزايش كسر تخليه بوده به طوري‌كه اين افزايش در گروه مداخله چشمگيرتر بوده است.
نتيجهگيري: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه اجراي مداخلات شناختي– رفتاري مبتني بر اصلاح سبك زندگي فاكتور اثرگذار در تكميل اثربخشي عمل جراحي قلب در بهبود عملكرد كسر تخليه بطن چپ بوده است.
چكيده لاتين :
in maintaining cardiac function and reducing cardiac complications. The present
study aimed to investigate the effect of a lifestyle-based behavioral intervention
on the left ventricular ejection fraction of patients after coronary artery
bypass graft surgery.
Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted on 80
patients undergoing coronary artery bypass graft surgery in Kashani Hospital
affiliated to Shahrekord University of Medical Sciences in Shahrekord, Iran
in 2019. The patients were selected via convenience sampling and randomly
divided into two groups of case and control (40 per each). Data were collected
using a demographic questionnaire and checklist of left ventricular ejection
fraction, which were completed in two stages before and three months after the
intervention by both groups. The training intervention was performed based on
modifications in lifestyle, physical activity, beliefs, communication, and nutrition
in eight sessions by a cardiology nurse and a clinical psychologist. Data
analysis was performed in SPSS version 17 using descriptive and analytical
tests, such as paired t-test, independent t-test, and Fisher’s exact, at the significance
level of P<0.05.
Results: The mean percentage of the left ventricular ejection fraction before
the psychological intervention had no significant difference between the case
and control groups (P=0.33), while a significant difference was observed between
the groups after the intervention (P=0.05). The mean percentage of the
left ventricular ejection fraction in the case and control groups from before to
after the intervention was significantly different (P=0.05) as the ejection fraction
increased in both group; however, the difference was more significant in
the case group.
Conclusion: According to the results, the cognitive-behavioral intervention
based on lifestyle modification could effectively enhance the efficacy of the
cardiac surgery in improving the left ventricular ejection fraction
عنوان نشريه :
مجله باليني پرستاري و مامايي
