مقايسه اثر تمرين هوازي و مقاومتي بر پپتيد شبه گلوكاگن-1 و مقاومت به انسولين در زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2

Comparison of the effect of aerobic and resistance training on glucagon-like peptide-1 and insulin resistance in obese women with type 2 diabetes

هدف: هدف از انجام تحقيق حاضر مقايسه اثر تمرين هوازي و مقاومتي بر GLP-1 و مقاومت به انسولين در زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 30 زن ديابتي 35-50 ساله عضو انجمن ديابتي شهرستان ساوه به شرط رعايت شرايط ورود و خروج به تحقيق بطور داوطلب به عنوان نمونه در تحقيق حاضر شركت كرده و بطور تصادفي به سه گروه كنترل (10 نفر) و تمرين هوازي (10 نفر) و تمرين مقاومتي (10) تقسيم شدند. 24 ساعت قبل از شروع پروتكل تمرين، ويژگي هاي فردي و نمونه گيري خوني در پيش‌آزمون اندازه گيري شد. سپس گروه هاي تمرين هوازي و تمرين مقاومتي به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 تا 60 دقيقه برنامه تمريني مربوط به خود را انجام دادند. پس از گذشت 8 هفته و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين مجدداً ويژگي هاي فردي و نمونه گيري خوني اندازه گيري شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك طرفه در سطح p نتايج: تحقيق حاضر نشان داد بين تأثير دو روش تمرين بر مقاومت به انسولين تفاوت معني داري وجود ندارد (P=0.922) اما بين تأثير دو روش تمرين بر مقادير GLP-1 تفاوت معني داري وجود دارد (P=0.001). نتيجه‌گيري: تمرينات هوازي و مقاومتي بتوانند با افزايش GLP-1 باعث كاهش اشتها و كنترل وزن در زنان چاق مبتلا به ديابت نوع دو شود. همچنين به نظر مي رسد تمرين هوازي نسبت به تمرين مقاومتي تأثير بيشتري دارد.

Objective: The purpose of this study was to compare the effects of aerobic and endurance training on GLP-1 and insulin resistance in obese women with type 2 diabetes. Materials and Methods: Thirty diabetic women aged 35-50 years, members of Saveh Diabetes Association, voluntarily participated in the present study and randomly divided into three groups of control (n=10), aerobic exercise (n=10) and resistance training (n=10). 24 hours before the start of the exercise protocol, individual characteristics and blood sampling were measured in the pre-test. Then the aerobic and resistance training groups performed their own training program for eight weeks (3 sessions per week and each session lasted 45-60 minutes). After eight weeks and 24 hours after the last training session individual data and blood samples were measured and analyzed using one-way ANOVA at p < 0.05. Results: The present study showed no significant difference between the effects of the two training methods on insulin resistance (P=0.922), but there was a significant difference between the effects of the two training methods on GLP-1 values (P=0.001). Conclusion: Aerobic and resistance training can decrease appetite and weight control in obese women with type 2 diabetes by increasing GLP-1. Aerobic training also seems to be more effective than resistance training.