بررسي ارتباط استرس شغلي با عملكرد شغلي در كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 1397

The Relationship between Job Stress and Job Performance in Staff Staff of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd in 2019

مقدمه: استرس شغلي به عنوان جزء جدايي ناپذير حيطه هاي كاري محسوب مي شود كه همواره جنبه هاي شغلي افراد را تحت تأثير قرار داده و مي تواند باعث كاهش عملكرد و بهره وري كاركنان در سازمانها شود. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ارتباط استرس شغلي با عملكرد شغلي در كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي يزد بود. روش بررسي: روش مطالعه به صورت مقطعي - تحليلي بود. كاركنان ستادي دانشگاه به عنوان جامعه آماري در نظر گرفته شدند. حجم نمونه 282 نفر برآورد گرديد. به منظور انجام مطالعه از دو پرسشنامه استاندارد استرس شغلي فيليپ ال رايس (1992) و عملكرد شغلي پاترسون استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. يافته ها: در اين مطالعه 242 نفر از كاركنان مشاركت داشتند. 1/42 درصد از پاسخگويان را مردان و 9/57 درصد را زنان تشكيل دادند. معاونت توسعه مديريت و منابع (7/22 درصد) و معاونت اجتماعي (4/5 درصد) به ترتيب بيشترين و كمترين تعداد شركت كنندگان را به خود اختصاص داده بودند. استرس شغلي در كاركنان ستادي در سطح بالا و عملكرد شغلي در سطح ضعيف به دست آمد. همچنين رابطه بين استرس شغلي و عملكرد شغلي يك رابطه معكوس معني دار به دست آمد (318/0-R= ). نتيجه گيري: به منظور افزايش عملكرد شغلي كاركنان و كاهش عوامل استرس زا، مديران ارشد دانشگاه بايد از طريق بهبود ارتباطات و روابط بين فردي، محيط كاري را اصلاح نمايند. اعمال مديريت صحيح منابع انساني و حمايت هاي اجتماعي و انگيزشي، بهبود امكانات و برنامه ريزي در جهت فراهم آوردن شرايط فيزيكي مناسب در محيط كار نيز مي تواند نقش بسزايي داشته باشد.

Introduction: Job stress is considered as an integral part of work environments that always affects people's job aspects and can reduce the performance and productivity of employees in organizations. The aim of this study was to investigate the relationship between job stress and job performance in staff of Yazd University of Medical Sciences. Methods: The study method was cross-sectional-analytical. Staff were considered a statistical population. The sample size was estimated at 282 people. The study used two standard questionnaires, Philip L. Rice's (1992) job stress and Patterson's job performance. Data analysis was performed by SPSS software. Results: 242 employees participated in this study. 42.1% of the respondents were men. The Deputy for Management and Resource Development (22.7%) and the Deputy for Social Development (5.4%) had the highest and lowest number of participants, respectively. Job stress was achieved in high-level staff and lowlevel job performance. Also, the relationship between job stress and job performance was found to have a significant inverse relationship (R = -0.318). Conclusion: In order to increase employee job performance and reduce stressors, senior university administrators need to improve the work environment by improving communication and interpersonal relationships. Applying proper human resource management and social and motivational support, improving facilities and planning to provide appropriate physical conditions in the workplace can also play an important role