تأثير بي تمريني كوتاه مدت پس از طي دوره تكاور و رزم در كوهستان بر قابليت هاي جسماني و تركيب بدني دانشجويان نظامي

اين پژوهش باهدف بررسي تأثير بي تمريني بر قابليت هاي جسماني و تركيب بدني دانشجويان نظامي متعاقب تمرين دوره تكاور و رزم در كوهستان، انجام شد. در يك مطالعه كاربردي به روش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون، تعداد 30 نفر از دانشجويان افسري، به شكل هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و به دو گروه 15 نفره، تمرين دوره تكاور و تمرين دوره رزم در كوهستان تقسيم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته دوره تكاور و رزم در كوهستان را طي نمودند. سپس از تمامي آزمودني ها، برخي از فاكتورهاي آمادگي جسماني، درصد چربي و تركيب بدني در پايان دوره و پس از 3 هفته بي تمريني اندازه گيري شدند. نتايج مقايسه پيش و پس‌آزمون ركوردها نشان داد كه استقامت قلبي عروقي، انعطاف پذيري، استقامت عضلات شكم قدرت، توان بي هوازي و چابكي در هر دو گروه تمريني كاهش معني داري داشتند ولي استقامت عضلات كمربند شانه و قدرت در هر دو گروه تمريني با پيشرفت همراه بود ولي اين پيشرفت ازنظر آماري معنادار نبود. همچنين مقايسه ميانگين پس‌آزمون درصد چربي و شاخص توده بدني دو گروه بيانگر آن بود كه تفاوت معني داري ازنظر آماري ندارند. همچنين مشاهده شد كه در هيچ‌كدام از قابليت ها به‌جز توان هوازي بين دو گروه تفاوت معني داري وجود ندارد. به‌طوركلي، ميزان كاهش در متغيرهاي ذكرشده در بي تمريني كوتاه‌مدت صرف‌نظر از نوع تمرين روند يكساني دارد لكن تركيب تمرينات در حفظ سازگاري هاي به‌دست‌آمده و نيز اثر بي تمريني بلندمدت بايد بررسي شود.