طراحي مدل براي توسعه بهتر سرمايه‌هاي انساني مبتني بر نيازهاي خودتعيين گري و آموزشي دانشجويان (موردمطالعه: دانشگاه و پژوهشگاه عالي دفاع ملي و تحقيقات راهبردي)

Designing a Model for an Ideal Human Resources Improvement based on Students' Self-determination and Educational Needs (Case study: University and Institute of Higher National Defense Research and Strategic Research

پژوهش حاضر باهدف طراحي مدلي براي توسعه بهتر سرمايه­ هاي انساني با نيازهاي خودتعيين گري و آموزشي دانشجويان انجام شد. در پژوهش كاربردي - پيمايشي حاضر، جامعه آماري پژوهش را كليه ي دانشجويان دانشگاه و پژوهشگاه عالي دفاع ملي و تحقيقات راهبردي در سال 1398 تشكيل مي‌دادند كه از ‌بين آن­ها تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و با پرسشنامه‌هاي نيازهاي خود تعيين ­گري و پرسشنامه عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده مديريت سرمايه ­هاي انساني مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج تحليل عاملي، نشان داد كه نگرش نسبت توسعه، احساس برتري، وفاداري سرمايه ­هاي انساني، رهبري توسعه‌گرا، بازبيني و بررسي، سياست‌گذاري، فرهنگ‌سرمايه ­هاي انساني، برابري سرمايه ­هاي انساني و فضاي سرمايه ­هاي انساني عوامل مديريت سرمايه ­هاي انساني را تشكيل مي‌دهند. همچنين ارتباط مثبتي بين توانمندسازي روانشناختي و عوامل تسهيل‌كننده مديريت سرمايه ­هاي انساني وجود داشت. بنابراين بر اساس يافته ­هاي مطالعه كاملاً مشخص است كه توجه به عوامل فرهنگي، سياسي، شخصيتي و آموزشي براي ارتقاي و توسعه مديريت سرمايه هاي انساني مهم و ضروري است كه حتماً بايد مورد توجه قرار گيرد.

The aim of this study was to design a model for better development of human resources considering self-determination and educational needs of students. In the present applied-survey study, the statistical population of the study consisted of all university students and the National Research Institute of National Defense and Strategic Research in 2009 that 300 samples were selected by available sampling method; and self-determination needs questionnaires, Gary and the Questionnaire of Factors Facilitating and Preventing Human Resource Management were distuributed. The results of factor analysis showed that human resource management factors constituted the attitude to development ratio, feeling of superiority, loyalty of human resources, developmental leadership, supervision and follow-up, policy, human resources culture, human resource justice and human resources. There was also a positive relationship between psychological empowerment and human resource management facilitators. Therefore, based on the present research’ findings, it is completely clear that paying attention to cultural, political, personality and educational factors, which must be considered, were identified important and necessary for the promotion and development of human resource management.