تحليل معنايي واژۀ pdm’dg در دست‌نوشته‌هاي پهلوي اشكاني و فارسي ميانۀ مانوي

در بررسي دست‌نويس‌هاي متون تورفاني مانوي، به واسطۀ عوامل متعدد، همواره نمي‌توان براي تشخيص معني كلمات شواهد مكرر و يا محكمي يافت. در اين‌گونه موارد، پژوهشگر به‌ناچار براي درك كلام بايد معني و نقش واژه‌هاي تك‌آمد را بر اساس تحليل جملات و بافت كلي كلام حدس بزند. گاه برخي از اين موارد تا حدي بر اساس شواهد موجود در ديگر زبان‌ها و يا آثارِ مرتبط، قابل تشخيص است؛ در غير اين صورت، تنها راه ممكن، تكيه بر محور همنشيني كلام خواهد بود. علاوه بر اين، گاه كلماتي كه مشخصاً «تك‌آمد» به شمار نمي‌آيند همان خصوصيات تك‌آمد را دارند. براي نمونه، معني و حتي نقش نحوي واژۀ pdm’d(g)، علي‌رغم وجود چند شاهد در پارتي و يك شاهد در فارسي ميانۀ مانوي، به دلايلي كه در اين مقاله بدان اشاره شده، همچنان مبهم مانده و اين كلمه به ‌نوعي در حكم واژۀ تك‌آمد است. مقالۀ حاضر سعي دارد ابهام نحوي و معنايي اين كلمه را با تحليل نقش اجزاي متن و تأمل در بافت كلي كلام مرتفع سازد و بر همين اساس، معاني‌اي نظير نشانده، آراسته، مزين و مانند آن براي اين كلمه پيشنهاد مي‌گردد.