بررسي رابطه دينداري و حمايت اجتماعي با سلامت رواني (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز)

هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط حمايت اجتماعي و دينداري با سلامت رواني مي باشد. مورد مطالعه، دانشجويان (كارشناسي و كارشناسي ارشد) دانشگاه شهيد چمران اهواز در سال 1395 بود كه تعداد آن ها مطابق آمار برابر با 13314 نفر اعلام گرديد. روش تحقيق، پيمايش و ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه خود ساخته است. نمونه گيري به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب با حجم نمونه و با استفاده از فرمول كوكران 373 نفر تعيين شد. چارچوب نظري پژوهش با استفاده از ديدگاه دوركيم، سارافينو، بركمن و سيم طراحي شده است. مدل گلدبرگ از سلامت رواني(GHQ28) به عنوان تعريف عملياتي در اين پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه دينداري در دو بعد اعتقادي و مناسكي و حمايت اجتماعي در سه بعد عاطفي، ابزاري و اطلاعاتي رابطه معناداري با  سلامت رواني دارد. در اين پژوهش رابطه معناداري بين سن دانشجويان و سلامت رواني آنان مشاهده نشد، اما يافته هاي پژوهش نشان داد كه رابطه معناداري بين وضعيت تاهل، جنس و وضعيت سكونت دانشجويان با سلامت رواني آنان وجود دارد؛ به اين ترتيب كه افراد متآهل، دختران و دانشجوياني كه در مدت تحصيل با خانواده زندگي مي كردند، از سلامت رواني بالاتري نسبت به گروه هاي ديگر برخوردار بودند. نتايج حاصل از رگرسيون چندمتغيره نشان داد كه شش متغير (دينداري اعتقادي، دينداري مناسكي، حمايت اجتماعي ابزاري، حمايت اجتماعي عاطفي، جنسيت و وضعيت سكونت) درمجموع 5/19 درصد از تغييرات مربوط به سلامت رواني را تبيين مي‌كنند. در نتيجه عدم توجه به تقويت مباني سلامت رواني در بين دانشجويان منجر به پيامدهاي منفي و هزينه هاي اقتصادي براي دولت خواهد شد و نيز اثرات رواني و اجتماعي آن بر روي نيروي انساني تحميل مي گردد.