مدل ساختاري سبك نظارتي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجي‌گري شكاف نسلي (مورد مطالعه: جوانان شهر تهران)

در پژوهش حاضر به آزمون مدل علي سبك نظارتي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجي‌گري شكاف نسلي پرداخته شده است. اين پژوهش با توجه به هدف، كاربردي و از نظر روش، همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بوده است. ابزار آن نيز از 5 پرسشنامه استاندارد؛ سبك‌هاي نظارتي اسمال و كرنز (1993)؛ پرسشنامه جو عاطفي خانواده جعفري هرندي و رجايي موسوي (1395)؛ پرسشنامه شكاف نسلي اولسون (1999)؛ پرسشنامه كاركرد خانواده مك‌ماستر (2002) و يك پرسشنامه محقق‌ساخته (اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي) تشكيل شده است. جامعه آماري، كليه دانش‌آموزان دختر و پسر سال دوم دوره دوم دبيرستان‌هاي منطقه 5 شهر تهران را كه حدود 6000 نفر بوده اند، در برگرفته و تعداد نمونه بر اساس قاعده كلاين (2010) بيست نفر براي هر مؤلفه (در مجموع 7 مؤلفه) يعني 140 نفر نمونه بوده كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده اند. نتايج نشان داده است كه انواع سبك‌هاي نظارتي ادراك ‌شده والدين با استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات فرزندان بر اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي رابطه مستقيم دارد و رابطه جو عاطفي خانواده، كاركرد خانواده و شكاف نسلي، با سبك‌هاي نظارتي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي، غيرمستقيم است؛ همچنين جو عاطفي خانواده، با كاركرد خانواده رابطه مستقيم و كاركرد خانواده با شكاف نسلي نيز رابطه دارد.