جاافتادگي نهادي و اثربخشي آن بر كسب‌وكارهاي خانگي

امروزه شرايط اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه موجب توجه بيشتر به كسب وكارهاي خانگي به عنوان فرصت دسترسي به اشتغال، معيشت پايدار و رشد اقتصادي شده است. با توجه به اين امر در ايران اقداماتي در قالب سياست گذاري، قوانين و حمايت ها براي گسترش كسب وكارهاي خانگي صورت گرفته، كه آن ها هم با چالش هايي مواجه و اثربخشي شان كاهش يافته است. هدف پژوهش حاضر بررسي قوانين و اقدامات مربوط به كسب وكارهاي خانگي در كشورهاي مختلف و ايران و اثربخشي آن ها در ايران است. براي اين منظور از روش تطبيقي، تحليل قوانين موجود، مصاحبه نيمه ساختاريافته با مطلعين كليدي استفاده شد و در ادامه پيمايشي با 125 نفر از صاحبان كسب وكارهاي خانگي در تهران انجام شد كه در آن ميزان موفقيت، بهره مندي از اقدامات و حمايت ها در كسب وكارهاي خانگي مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس يافته ها، در ايران در مراحل سه گانه حيات كسب وكار اقداماتي انجام شده اما اين مداخلات عموماً در مرحله شكل گيري بوده و در مراحل تثبيت و رشد اقدام كمتري انجام شده است. در جاافتادگي نهادي كسب وكارهاي خانگي و فرايند قانوني، اداري و اجرايي اين اقدامات مشكلاتي وجود دارد كه مانع دسترسي كسب وكارها از حمايت ها مي شود اما هنگامي كه كسب وكارها به اين اقدامات دسترسي داشته اند، موفق تر بوده اند. دسترسي به اطلاعات، گرفتن مجوز، وام و بازار در اقدامات انجام شده بيشترين تاثير را در موفقيت كسب وكارهاي خانگي داشته است.