مقايسه ي انحراف ابعادي روش هاي قالب گيري ديجيتال و كانونشنال در ايمپلنت هاي دنداني

Comparison of Dimensional Deviation of Digital and Conventional Impression Techniques in Dental Implants

مقدمه با توجه به تغييرات ابعادي در قالب‌گيري ايمپلنت‌ها و عوارض شناخته شده آن‌ها و نيز مطرح شدن اسكنرهاي داخل دهاني كه احتمالا تغييرات ابعادي كم‌تري دارند، اين مطالعه با هدف مقايسه‌ي انحراف ابعادي روش‌هاي قالب‌گيري ديجيتال و كانونشنال در ايمپلنت‌هاي دنداني انجام پذيرفت. مواد و روش‌ها اين مطالعه‌ي تجربي بر روي 20 نمونه انجام شد. ابتدا با استفاده از يك اسكنر لابراتواري (Amann Girbach, Austria) Ceramill، يك اسكن از مدل استيل تهيه شد. در گروه قالب‌گيري كانونشنال، قالب‌گيري با استفاده از تكنيك Open tray صورت گرفته و پس از ريختن كست، با استفاده از يك اسكنر لابراتواري مدل ديجيتال تهيه شد. در گروه قالب‌گيري ديجيتال با استفاده از اسكنر داخل دهاني (Dentsplay Sirona, USA)، 10 بار مدل استيل اسكن شد. هر يك از فايل‌هاي ديجيتال به دست آمده از گروه قالب‌گيري كانونشنال و ديجيتال در محيط نرم‌افزار (3D Systems, Rock Hill, SC, USA) Geomagic® Studio سوپرايمپوز شده و ميزان تغييرات ابعادي آن ها نسبت به مدل مرجع محاسبه شد. جهت بررسي ميزان تغييرات ابعادي گروه هاي مورد مطالعه از آزمون آناليز واريانس يك طرفه (One-way-Anova) استفاده شد (0/05 > p value). تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 25 انجام شد. يافته‌ها نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميزان انحراف ابعادي در گروه قالب‌گيري كانونشنال و ديجيتال به ترتيب، 0/057 ± 0/178 و 0/43 ± 0/110 بود كه اين تفاوت از لحاظ آماري معني‌دار بود (0/05 > p value). نتيجه‌گيري دقت قالب‌گيري براي پروتزهاي ايمپلنت در زواياي مختلف، با استفاده از اسكنرهاي داخل دهاني بالاتر از روش‌هاي معمول قالب‌گيري با استفاده از مواد قالب‌گيري مي‌باشد.

Introduction Given the dimensional changes in implant impressions and its complications, and the introduction of intraoral scanners that are likely to result in less dimensional changes, this study aimed to compare the dimensional changes of digital and conventional impression techniques in dental implants. Materials and Methods The experimental study was conducted on 20 samples. First, a Ceramill laboratory scanner (Amann Girbach, Austria) was used to scan a stainless steel model. In the conventional impression group, an impression was taken with the open tray technique, and after pouring the cast, a digital model was prepared using a laboratory scanner. In the digital impression group, an intraoral scanner (Dentsplay Sirona, USA) was used to scan the stainless steel model 10 times. Each digital file obtained from groups 1 and 2 was superimposed on the Studio software environment (Geomagic® Studio 3D Systems, Rock Hill, SC, USA), and their dimensional changes were calculated. One-way ANOVA was used to evaluate dimensional changes of the two groups. Data were analyzed with SPSS 25. Results The results showed that the dimensional changes in conventional and digital impression groups were 0.178 ± 0.057 and 0.110 ± 0.43, respectively, with a significant difference. Conclusion The impression accuracy for implant prostheses at different angles, using an intraoral scanner, was higher than the conventional impression technique using an impression material.