نقش طرح‌هاي توسعه منطقه‌اي در برقراري امنيت انساني مناطق مرزي (مورد: پروژه ترسيب كربن دشت حسين آباد غيناب در خراسان جنوبي)

بدون عنوان

امنيت انساني مقوله بسيار پيچيده اي است. ابعاد تأثيرگذاري آن به قدري گسترده و بعضاً ناشناخته است كه شايد به جرأت بتوان گفت اين مسأله به طور جامع و مطلق بايد براي اجتماعات انساني در هر عرصه جغرافيايي فراهم آيد. از جمله مواردي كه همواره امنيت انساني را تهديد نموده، مخاطرات طبيعي است. تغييرات اقليمي مانند دوره هاي خشكسالي به همراه اثرات تخريب­زاي انساني در عرصه زيست محيطي، تأثير عميق و زيانباري را بر جا مي گذارد. شاهد اين مدعا وضعيت حاكمبر بخش گسترده اي از كشور در دو دهه اخير است كه بالاخص براي اقشار توليد كننده ي وابسته به قدرت باروري زمين و تجديد منابع آب (يعني روستائيان و عشاير) شرايط اسفباري را ايجاد نموده است. اين مسأله به ويژه در مناطق مرزي شرق كشور همانند خراسان جنوبي دغدغه و نگراني بيشتري را براي برنامه ريزان ايجاد كرده است چرا كه شرايط بي ثبات افغانستان و وجود انگيزه كسب درآمد غيرقانوني، جامعه مستقر و فقرزده مرزي را به سوي روابط ناسالم اقتصادي سوق مي دهد. براي جلوگيري از گسترش شرايط فوق، لزوم اجراي پروژه هايي كه با ايجاد روابط نظام وار در بهبود منابع زيست محيطي و شرايط اقتصادي و اجتماعي بتواند جمعيت انساني حاشيه مناطق مرزي را درگير نمايد حائز اهميت است. پروژه بين المللي ترسيب كربن در شهرستان مرزي سربيشه استان خراسان جنوبي از جمله مواردي است كه با مشاركت مردم محلي،توانسته در بهبود شرايط زيست محيطي (مراتع و منابع آب)، رفاه اجتماعي و توانمندسازي اقتصادي جماعات انساني ساكن در حاشيه مناطق مرزي تأثيرگذار باشد، به طوري كه شاخص توسعه انساني به عنوان يك شاخص در ارزيابي توسعه پايدار در اين منطقه از رشد قابل توجهي برخوردار بوده است.

فاقد چكيده