نقش ساختار سياسي ايران در سياست گذاري فرهنگي در كتب جامعه شناسي در آموزش و پرورش

يكي از اصلي ترين مسايل مهم يك كشور نقش ساختار سياسي در امر سياستگذاري فرهنگي مي‌باشد. سياستگذاري در امر كشورداري عبارت از تعيين، تدوين و ارائه ضوابط و موازيني ا ست كه در آن مقتضيات كلي دولت اعمال و مصالح جمعي ملت تأمين شود. آنچه در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته است، نقش ساختار سياسي ايران در سياستگذاري فرهنگي است. در اين بررسي ‌كتاب‌هاي جامعه‌شناسي دوره متوسطه در آموزش و پرورش مورد بررسي قرار گرفته‌اند. براي ورود به بحث، ابتدا از منابع مطالعاتي مانند كتب، مقالات، منابع اينترنتي و... موضوع تحقيق مورد بررسي و تبيين قرار گرفت و پس از بررسي كتب جامعه-شناسي مقطع متوسطه، شاخص‌ها و متغيرهاي تحقيق استخراج گرديد و براساس آن مدلي پيشنهاد و پرسشنامه‌اي استخراج شد. جهت اثبات مدل پيشنهادي از روش دلفي و نرم‌افزارهاي ليزرل و اس.پي.اس.اس. استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه به ترتيب قواي مقننه، مجريه و قضاييه در اين امر دخالت دارند. در بين روش‌هاي سياست‌گذاري فرهنگي، سياست‌گذاري اهداف فرهنگي (سياست‌گذاري هدف‌گرا) داراي بيشترين رتبه بوده و پس از آن، سياست‌گذاري جهت رفع مشكلات و معضلات فرهنگي و در نهايت سياست‌گذاري آينده‌نگر تأثيرگذارند. آزمون مدل معادلات ساختاري فرضيات تحقيق در حالت تخمين استاندارد و ضرايب معناداري رابطه معناداري و مثبت تمامي زيرمؤلفه‌ها با مؤلفه‌هاي مرتبط و ساختار سياسي ايران اثبات گرديد.