تجربۀ زيستۀ زنان از خشونت خانگي (مورد مطالعه: زنان مراجعه‌كننده به واحد كاهش طلاق مركز اورژانس اجتماعي شهر اصفهان)

خشونت در خانواده يا خشونت خانگي خشونتي است كه در محيط خصوصي به وقوع مي‌پيوندد و عموماً در ميان افرادي رخ مي‌دهد كه به سبب صميميت يا ارتباط خوني يا قانوني به يكديگر پيوند خورده‌اند. اهداف اين پژوهش دستيابي به معناي رفتار خشونت‌آميز نزد زنان، نوع‌شناسي خشونت خانگي و تجارب زنان از اعمال خشونت خانگي است. اين پژوهش با پارادايم تفسيرگرايي و با استفاده از روش پديدارشناسي، سعي در شناسايي تجارب زيستۀ زنان شهر اصفهان از خشونت خانگي دارد. ميدان تحقيق، بخش كاهش طلاق مركز اورژانس اجتماعي شهر اصفهان است. با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، با 18 نفر از زنان خشونت‌ديده مصاحبۀ عميق نيمه‌ساخت‌يافته انجام شد و با روش هفت‌مرحله‌اي كولايزي، تحليل داده‌ها صورت گرفت. نتايج تحقيق علاوه بر ارائۀ نوع‌شناسي دقيق از خشونتي كه زنان آن را تجربه كرده بودند نشان داد كه هركدام از زنان خشونت‌ديده، براساس نوع خشونتي كه تجربه كرده‌اند، خشونت عليه زن را چگونه تعريف مي‌كنند. زنان در بيان تجاربشان به دلايل خشونت همسر نيز اشاره كردند. در اين خصوص به دخالت خانوادۀ مرد، ويژگي‌هاي شخصيتي و اخلاقي مرد، نداشتن شناخت كافي از يكديگر و انديشه‌هاي مردسالاري اشاره مي‌كنند. همچنين، زناني كه قدرت مقابله با همسر را در خود نمي‌بينند، به‌صورت منفعلانه به سازش و تحمل زندگي خشونت‌بار، پنهان‌كردن خشونت اعمال‌شده و درنهايت، دفاع از خود در هنگام كتك‌خوردن مي‌پردازند. آن دسته از زنان كه توانايي مقابله با خشونت همسر را دارند، به‌صورت فعالانه دست به اقداماتي چون اتخاذ تدابير براي بهبود اوضاع، انجام‌ندادن خواسته‌هاي مرد، ناسزاگويي در مقابل خشونت كلامي شوهر و درنهايت، با نتيجه‌نگرفتن از اقدامات اشاره‌شده، به قهر و ترك منزل دست مي‌زنند.