الگوي عوامل مؤثر بر شكل‌گيري تجربۀ ديجيتال كاركنان

زمينه و هدف: رويارويي و تعامل كاركنان با سازمان، تجربه و درك همه‌جانبه‌اي را از حضور و عضويتشان در سازمان براي آنها ايجاد مي‌كند كه بر رفتار، نگرش و عملكرد آنها تأثيرگذار است. پيدايش تحول ديجيتال در دنياي كسب و كار ماهيت اين تجربه را پيچيده‌تر و شناخت چگونگي شكل‌گيري آن را ضروري‌تر ساخته است. پژوهش حاضر به شناسايي عوامل مؤثر بر شكل‌گيري تجربۀ ديجيتال كاركنان پرداخته است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نگاه هدف كاربردي، بر اساس نحوه جمع‌آوري اطلاعات، توصيفي پيمايشي و با روش كيفي دومرحله‌اي انجام شده است. ابتدا با استفاده از روش مرور نظام‌مند مباني نظري 22 مقاله و گزارش حرفه‌اي در مباني نظري مرور شد و الگوي اوليه‌اي براي اين مفهوم ارائه شد. سپس براي تأييد و تكميل عوامل شناسايي شده در مرحله اول، با يازده نفر از خبرگان دانشگاهي و حرفه‌اي در حوزه تحول ديجيتال و منابع انساني كشور كه با نمونه‌گيري هدفمند  قضاوتي و گلوله‌برفي انتخاب شدند مصاحبه شد. تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از اين مصاحبه‌ها نيز با روش تحليل مضمون انجام شد. يافته‌ها: در اين پژوهش 70 عامل گوناگون به عنوان عوامل مؤثر بر شكل‌گيري تجربۀ ديجيتال كاركنان در سازمان شناسايي شدند كه در قالب 8 مقولۀ اصلي فرهنگي، شغلي، رهبري، استراتژي، نام تجاري، فناوري، محيط فيزيكي و عوامل فردي طبقه‌بندي شدند. نتيجه‌گيري: بهسازي وضعيت موجود عوامل اثرگذار بر شكل‌گيري تجربۀ ديجيتال خوشايند براي كاركنان در سازمان بر آن ضروري است. الگوي ارائه‌شده در اين پژوهش مي‌تواند به عنوان مبنايي در اين زمينه استفاده شود.