رابطه سرمايه اجتماعي با سرمايه فكري و مديريت دانش در بيمه ايران

هدف: پژوهش حاضر به‌ بررسي رابطه سرمايه اجتماعي با سرمايه فكري و مديريت دانش در بيمه ايران استان كرمانشاه پرداخته است. روش پژوهش: نوع پژوهش كاربردي و روش پيمايشي با رويكرد تحليلي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه كاركنان بيمه ايران در استان كرمانشاه (140 نفر) هستند. براي گردآوري داده‌‌ها از 3 پرسشنامه استاندارد فكري بونتيس، چو و ريچاردسون، پرسشنامه استاندارد مديريت دانش كوئينگ و پرسشنامه سرمايه اجتماعي خيرخواه استفاده ‌شد. پايايي ابزار آزمون با روش آلفاي كرونباخ به ترتيب سرمايه اجتماعي (73/0)، سرمايه فكري (81/0) و مديريت دانش (79/0) به‌دست‌ آمد. براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار ليزرل و اس.‌‌پي.‌‌اس.‌‌اس. استفاده ‌شد. يافته‌ها: تحليل نتايج آزمون معادلات ساختاري بيانگر تأييد فرضيه‌‌هاي اصلي پژوهش است؛ يعني به‌طوركلي بين سرمايه اجتماعي با سرمايه فكري و مديريت دانش رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين تحليل نتايج رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه فرضيه‌‌هاي پژوهش مورد تأييد است. به‌عبارت ‌ديگر، بين ابعاد سرمايه اجتماعي (بعد رابطه‌‌اي، بعد شناختي و بعد ساختاري) با سرمايه فكري و مديريت دانش رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌‌هاي اين پژوهش، سرمايه اجتماعي مي‌‌تواند به‌عنوان يكي از قابليت‌‌هاي سازمان به شمار آيد و در خلق و تسهيم دانش موجود در سرمايه‌‌هاي فكري و مديريت دانش سازمان كمك بسيار نمايد.