كشت نشايي و خشكه‌كاري برنج، راهكاري فني و اقتصادي براي توليد برنج در شرايط استان گلستان

تغيير شيوه كشت برنج از مرسوم به خشكه‌كاري به دليل مصرف آب و تخريب ساختمان خاك در شيوه مرسوم مورد توجه كشاورزان قرارگرفته است. اين پژوهش به‌منظور بررسي فني و اقتصادي تغيير شيوه كاشت برنج از نشايي (مرسوم) به خشكه‌كاري درمزارع كشاورزان استان گلستان اجرا شد. نتايج نشان داد كه ميزان آب مصرفي در خشكه‌كاري بذر با سامانه آبياري باراني از 5700 تا 14100 و در روش نشايي از 8500 تا 15200 مترمكعب در هكتار بود. بهره‌وري فيزيكي آب مزارع خشكه‌كاري در رقم فجر 35 درصد و در رقم طارم بي‌نام 17 درصد بيشتر از بهره‌وري آب مزارع نشايي اين ارقام بود. ميانگين بهره‌وري آب در خشكه‌كاري رقم ندا، در مقايسه با كشت نشايي آن، دو درصد كم‌تر بود. بهره‌وري فيزيكي نهاده‌ها مشخص ساخت كه با تخصيص هر كيلوگرم كود و بذر، روز نفر كار و مترمكعب آب در روش خشكه‌كاري به‌ترتيب 18.3، 243.6، 77.8 و  0.57 و در روش مرسوم به‌ترتيب 16.1، 110.6، 57.4 و 0.45 كيلوگرم شلتوك توليد مي‌شود. خشكه‌كاري برنج نسبت به كشت مرسوم آن مي‌تواند موجب كاهش مصرف نهاده‌ها و هزينه‌هاي توليد شود. در شيوه خشكه‌كاري برنج نسبت به روش مرسوم عملكرد كمتر مي‌شود، اما با مديريت صحيح سودآوري مي‌تواند بيشتر گردد.