بازخواني روايت در نگاره‌هاي شاهنامه ابراهيم سلطان (مكتب شيراز تيموري) با استناد به نظريه هرمنوتيك فلسفي پل ريكور

نسخه شاهنامه ابراهيم‌ سلطان موجود در كتابخانه بادليان آكسفورد، نماينده تمام ‌عيار ويژگي‌هاي ‌تصويري مكتب شيراز عصر ابراهيم ‌سلطان تيموري (817-838 ه.ق) است كه داراي جنبه‌هاي نمادين و گرايشات معناشناسانه نگارگري مي‌باشد و قابليت تفسير اين هنر را بر مبناي هرمنوتيك فلسفي داراست. به همين ‌روي به نظر مي‌رسد تحليل عناصر بصري و بازخواني روايت در نگاره‌هاي اين نسخه از مدخل هرمنوتيك فلسفي پل ريكور، گامي موثر در جهت درك همه‌جانبه ويژگي‌هاي محتوايي نگارگري در يكي از مكاتب و نسخ مصور شاخص ايران ‌باشد. هدف اين تحقيق كه به روش‌ توصيفي_تحليلي انجام شده، پاسخ به اين پرسش است: روايت در نگاره‌هاي شاهنامه ابراهيم‌ سلطان چگونه با نظريه هرمنوتيك فلسفي ريكور قابليت بازخواني دارد؟ نتايج، بيان‌كننده آن است كه برخي نگاره‌ها علاوه بر روايت شاهنامه، داراي استقلال محتوايي و كاركرد اجتماعي، فرهنگي و تبليغاتي بوده و نوعي تعامل محتوايي ميان عناصر بصري نگاره‌ها با مضامين سياسي و تاريخي اين دوران برقرار است.