سازمان دهي فضا و مكان گزيني مراكز آموزشي (مدارس) در سكونتگاه هاي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان شاهين شهر و ميمه)

تعادل در نظام توزيع فضايي خدمات يكي از مهم‌ترين مسائلي است كه در ساليان اخير توجه جغرافي دانان و برنامه ريزان را به خود جلب نموده است. در اين ميان خدمات آموزشي به‌ عنوان يكي از شاخص هاي توسعه انساني بعضاً با رشد جمعيت در سكونت گاه هاي روستايي هماهنگ و منطبق نبوده و از تفرق مكاني فضايي متناسبي برخوردار نمي باشد. لذا اين پژوهش كه با هدف مكان گزيني و ساماندهي بهينه توزيع خدمات آموزشي در 13 روستاي واقع در شهرستان شاهين شهر و ميمه از توابع استان اصفهان، به روش كتابخانه اي (بهره گيري از منابع، تحقيقات مرتبط و پايگاه هاي اينترنتي) در دو مرحله زير انجام شده است. در نخستين مرحله معيارهاي مؤثر در مكان يابي مراكز آموزشي با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) توسط كارشناسان بر اساس اهميت آن ها وزن دهي شد و سپس با فازي سازي و تلفيق لايه ها با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي، پهنه مذكور جهت احداث مراكز آموزشي طبقه بندي گرديد. در دومين مرحله از پژوهش پس از تعيين شاخص مركزيت در خدمات آموزشي (ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان) به منظور تعيين ضريب هم بستگي بين دو پارامتر جمعيت و خدمات آموزشي، از مدل (رتبه اندازه) استفاده شد. در ادامه تحقيق با لحاظ عوامل و مقتضيات مكاني فضايي اقدام به پيش بيني جمعيت و آينده نگري در تخصيص و توزيع خدمات آموزشي به تفكيك نقاط روستايي مستقر در شهرستان شاهين شهر و ميمه گرديد. سرانجام نيز بر اساس يافته هاي پژوهش تأسيس يا توسعه فضاهاي آموزشي براي افق 1405 خورشيدي پيشنهاد گرديد.