اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افسردگي، سلامت روان شناختي و اميد به زندگي سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني

سالمندي به دليل كاهش عملكردهاي جسماني و روان‌شناختي يكي از دوران چالش‌انگيز زندگي است و سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني با مشكلات زيادي از جمله افزايش افسردگي و كاهش سلامت و اميد به زندگي مواجه هستند. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افسردگي، سلامت روان‌شناختي و اميد به زندگي سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني انجام شد. اين مطالعه نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش همه سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني مراجعه‌كننده به مراكز و درمانگاه‌هاي خدمات روان‌شناختي شهر اهواز در فصل بهار سال 1399 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند كه پس از بررسي ملاك‌هاي ورود به مطالعه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با روش تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 90 دقيقه‌اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد دريافت كرد و گروه كنترل در ليست انتظار براي آموزش قرار گرفت. ابزار پژوهش مقياس‌هاي افسردگي سالمندان يساويج و شيخ، سلامت روان‌شناختي نجاريان و داودي و اميد به زندگي اسنايدر و همكاران بودند. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تك‌متغيري در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه گروه‌ آزمايش از نظر هر سه متغير افسردگي، سلامت روان‌شناختي و اميد به زندگي تفاوت معني‌داري داشتند. به عبارت ديگر، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث كاهش افسردگي و بهبود سلامت روان‌شناختي و اميد به زندگي در سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني شد (p 0.05). با توجه به نتايج پژوهش حاضر، درمانگران و متخصصان سلامت مي‌توانند از روش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي مداخله‌هاي مرتبط با سلامت به‌ويژه براي كاهش افسردگي و بهبود سلامت روان‌شناختي و اميد به زندگي استفاده نمايند.