تحليل نقش ميانجيگري سرمايه فكري و كارآفريني سازماني در تاثيرگذاري مديريت منابع انساني بر عملكرد سازماني مورد مطالعه

هدف از اين تحقيق تأثيرگذاري نقش مديريت منابع انساني، سرمايه فكري و كارآفريني سازماني بر عملكرد سازمـاني مي‏باشد. جامعه آماري اين تحقيق كاركنان دانشگاه پيام نور استان كرمانشاه هستند. لذا اين پژوهش توصيفي-پيمايشي از نوع همبستگي است. جهت جمع‏آوري داده‏ها، از پرسشنامه استاندارد، استفاده شد. جهت بررسي روايي پرسشنامه‏ها از روايي محتوايي (تاييد پرسشنامه‏ها توسط جمعي از اساتيد دانشگاهي) و از روايي همگرا (ميانگين واريانس‏هاي خروجي (AVE)) استفاده شد كه خود گوياي اين واقعيت است كه پرسشنامه‏ها از روايي مناسبي برخوردار هستند. پايايي پرسشنامه‏ها نيز با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه‏ها به ترتيب (0.86، 0.80، 0.87 و 0.70) بررسي شد. نتايج حاصل از آزمون فرضـــيات توسط نرم‏افـزار SMARTPLS (ورژن2) و با استفاده از آماره آزمون t و ضرايب مسير (β)، نشان داد كه نشان داد كه مديريت منابع انساني بر سرمايه فكري تأثير قوي، مستقيم و معنادار اما بر كارآفريني سازماني و عملكرد سازماني به ترتيب تأثيري قوي و متوسط، مستقيم، غيرمستقيم و معنادار دارد؛ در ادامه نتايج حاكي از آن است كه سرمايه فكري بر كارآفريني سازماني تأثير متوسط، مستقيم و معنادار اما بر عملكرد سازماني تأثيري ضعيف، مستقيم، غيرمستقيم و معنادار دارد، در نهايت كارآفريني سازماني بر عملكرد سازماني تأثير ضعيف، مستقيم و معنادار دارد؛ در نتيجه نقش ميانجي‏گري سرمايـه فكــري و كارآفرينـي سازمـاني در رابطه مديريت منابع انساني بر عملكـرد سازمـاني مورد حمايت قرار گرفت.