تبيين شاخص هاي اخلاق تدريس در اموزش علوم پزشكي :يك مطالعه تركيبي

مقدمه:. شاخص هاي اخلاق در تدريس با ارائه يك الگوي عملي زمينه را جهت رشد و توسعه آن در محيط اموزشي فراهم مي اورد و توجه محض به انتقال دانش و حذف بعد تربيت از مسئوليت اساتيد را يادآوري مي نمايد اين مطالعه با هدف بررسي اخلاق تدريس از ديدگاه اساتيد و دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جهرم در قالب يك مطالعه تركيبي انجام شد. روش‌ها: در اين پژوهش تركيبي، در بخش كمي، 100 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي جهرم با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. در بخش كيفي نيز 8 نفر از اساتيد و 20 نفر از دانشجويان دانشگاه به صورت هدفمند مشاركت داشتند . ابزار پژوهش در بخش كمي، پرسشنامه اي مشتمل بر 35 سوال در يك طيف 5 بخشي بود. تلفيق يافته هاي كمي و كيفي منجر به استخراج شاخص ها و گويه هاي پرسشنامه اخلاق در تدريس اموزش علوم پزشكي گرديد يافته‌ها: در بخش كمي و در بين ابعاد پرسشنامه ، بعد اخلاق حرفه اي مدرس نسبت به خود از بالاترين ميانگين برخوردار بود كه در اين حيطه بيشترين ميانگين مربوط به منزلت مدرس با ميانگين ( 0.92 ± 3.07) بود و بعد از ان مولفه روابط انساني از مقادير بيشتري برخوردار بود كه بيشترين ميانگين مربوط به علاقه و محبت واقعي نسبت به دانشجويان با ميانگين (0.92 ± 3.04 )بود. در بخش كيفي از مجموع تعداد 74 كد بررسي شده، تعداد 3 تم استخراج گرديد كه شامل اخلاق فردي، اجتماعي و حرفه اي بودند. نتيجه‌گيري: نتـايج بـه دست آمده در اين پژوهش كه از تلفيق دو بخش كمي و كيفي به دست امد منجر به ارائه شاخص ها و گويه هايي جهت بررسي وضعيت اخلاق در تدريس علوم پزشكي شد كه در مقايسه با پرسشنامه هاي قبل از جامعيت بيشتري دارد.