بررسي كيفيت و كميت آب‌زيرزميني و ارتباط آن با سازندهاي زمين‌شناسي (مطالعه موردي: دشت يزد-اردكان)

اين پژوهش به بررسي كيفي و كمي منابع آب زيرزميني و ارتباط آنها با سازندهاي زمين شناسي در دشت يزداردكان پرداخته است. براي اين منظور ابتدا داده هاي كيفي آب چاه هاي دشت در دو دهه 80 و 90 (قبل و بعد از انتقال آب حوزه زاينده رود به يزد) بررسي شد. سپس نقشه سازندهاي موجود در منطقه با استفاده از نقشه زمين شناسي وتصاويرGoogleEarth   تهيه شد. سپس تيپ آب مشخص و كيفيت آب از نظر كشاورزي و شرب مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه دشت مذكور در ناحيه بزرگي از بخش جنوبي و مركزي آن (ارتفاع كم) داراي تيپ آب كلروره بوده كه با توجه به نقشه هاي پهنه بندي، تيپ كلروره در دهه 90  نسبت به دهه 80 گسترش داشته است. نتايج پهنه بندي داده هاي كيفي نشان داد هدايت الكتريكي (EC) از دهه 80 به 90 داراي روند صعودي بوده است و به طور متوسط حدود  dS m13 افزايش يافته است. همچنين ميزان EC از جنوب به سمت شمال دشت در حال افزايش بوده است. نتايج حاصل از پهنه بندي كمي نشان داد كه ميزان تراز ارتفاعي آب زيرزميني دشت در امتداد جنوب به شمال در حال كاهش است و عمق آب در چاه ها از دهه 80 به 90 به طور متوسط 10 متر افت داشته است. نتايج نشان داد كه چاه ها بيشتر روي سازندهاي آبرفتي قرار دارند. همچنين تحليل همبستگي درصد وجود سازندها با كيفيت آب زيرزميني نشان داد كه در سازند هاي آهكي (با همبستگي 0.99) انتظار EC بيشتري وجود دارد. برعكس EC كمتر در سنگ اسيدي ولكانيك (با همبستگي 0.07) مشاهده شده است.