معناشناسي ترجمۀ آيات موجز با تكيه بر روابط همنشيني و جانشيني

قرآن كريم، مهم ترين معجزه نبوي، سند حقانيت اسلام و منشور زندگي در همه دوران هاست. اين شاهكار ادبي ضمن گزينش حكيمانه و شگفت انگيز كلمات در خود به اوج فصاحت و بلاغت رسيده و مفاهيم و معاني بسياري را در خود نهفته دارد. فهم صحيح قرآن در گرو آشنايي بهتر و بيشتر با اسلوبهاي ادبي و بلاغي آن است كه براي دريافت مفهوم آن نيازمند ترجمه است. ايجاز (حذف) يكي از اين فنون بلاغي بوده و لازم است در ترجمه به آن توجه گردد. و ذكر محذوف در ترجمه ها و در اكثر موارد براي دستيابي به فهم بهتر معني آيه لازم به نظر مي رسد. بنابراين، آيات موجز، كلماتي را در درون خود نهفته دارند كه ترجمه آنها كمك شاياني به فهم آيات مي كند. اين پژوهش با روش معناشناسي كه نگاه تحليلي دقيق به متن ترجمه است بازتاب كلمات محذوف را تبيين و آيات موجز در محور همنشيني را بررسي مي كند. حاصل اين پژوهش گوياي آن است كه در پاره اي از موارد جانشيني برخي از كلمات گوياي كلمه (هاي) محذوف مي باشند، ولي نمي توان در همه آيات داراي ايجاز، از بازتاب و همنشيني كلمات محذوف سخن گفت.