فراواني شكايات اصلي با منشا ذهني و اختلالات روانپزشكي در مراجعين به دانشكده دندانپزشكي مشهد در سال 1390

مقدمه: يكي از مهمترين چالش هاي تشخيصي و درماني در دردندانپزشكي، مراجعه بيماران با شكاياتي با منشا ذهني بدون توجيه باليني است. در اين بيماران ممكن است تشخيص و حتي درمانهاي نابجا سبب پيچيده تر شدن شرايط جسمي و رواني آنان گردد. هدف اين مطالعه تعيين فراواني شكايات اصلي و اختلالات روانپزشكي دراين بيماران بود. مواد و روش ها: در يك مطالعه مقطعي ، 132 بيمار با شكايات با منشا ذهني بعنوان گروه مورد و 132 بيماربا شكايات با منشا ارگانيك بعنوان شاهد وارد مطالعه شدند. نوع شكايات ذهني بيماران تعيين و شدت شكايات با معيار VAS ثبت شد. براي هر دو گروه پرسشنامه Symptom Checklist90 (Scl90) براي ارزيابي اختلالات روانپزشكي تكميل گرديد. براي آناليز آماري از آزمونهاي Chisquare و Ttest و پيرسون استفاده شد. يافته ها: شايع ترين شكايت ذهني در گروه مورد ، درد بدون منشا دنداني (%33.33)، سوزش (%16.66)و درد آتيپيك دنداني (%13.63) بودند. بيشترين تعداد بيماران از شدت متوسط شكايت رنج ميبردند و شايع ترين تشخيص باليني اختلال حسي آنان، درد آتيپيك صورتي بود. در گروه مورد، 31.06 درصد مبتلا به اختلالات روانپزشكي و 53.78 درصد داراي گرايش به اختلالات روانپزشكي بودند. در گروه شاهد نيز بترتيب 2.27درصد مبتلا به اختلالات روانپزشكي و28.03 درصد داراي گرايش به اختلالات روانپزشكي بودند. نتيجه گيري: در اين مطالعه شايع ترين شكايت با منشا ذهني، درد بدون منشا دنداني و سوزش بودند، كه در صورت عدم توجه به خصوصيات شكايت و زمينه هاي رواني ايجاد كننده آن مي تواند با دردهاي با منشا دنداني اشتباه گرفته شده و درمانهاي نابجا براي آنان صورت گيرد. اين مطالعه همچنين نشان داد كه اكثريت بيماراني كه شكايت با منشا ذهني داشتند، از مشكلات روانپزشكي رنج ميبردند بنابراين دقت به اين دسته شكايات ميتواند به تشخيص احتمالي مشكل روانپزشكي بيمار و درمانهاي مناسب كمك كند.