فراواني ضايعات زباني در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم در شهر ساري در سال 1398

مقدمه:ضايعات زباني در دو دسته مادرزادي و اكتسابي طبقه‌بندي مي‌شوند كه ماكروگلوسيا، تيروئيد زباني، ميكروگلوسيا و لوزه زباني جز ضايعات مادرزادي و زبان جغرافيايي، زبان شياردار، زبان كنگره دار، گلوسيت رومبوييد مياني، زبان مودار، توده ها، زخم ها و ضايعات سفيد و قرمز جزء ضايعات اكتسابي محسوب مي شوند. شناسايي اين موارد و تعيين شيوع آنها مي تواند در درمان و رفع نگراني مورد استفاده قرار گيرد. لذا با توجه به تنوع بالاي پراكندگي جغرافيايي ضايعات زبان، هدف از اين مطالعه تعيين فراواني ضايعات زباني در دانش آموزان شهر ساري در سال 1398 بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي، بر روي 540 دانش آموز دبيرستاني در شهر ساري در سال 1398 انجام شد. سطوح زبان توسط متخصص بيماري هاي دهان بطور دقيقي معاينه شد. ضايعات زباني همانند ماكروگلوسيا، تيروئيد زباني، ميكروگلوسيا، لوزه زباني، زبان جغرافيايي، زبان شياردار، زبان كنگره دار، گلوسيت رومبوييد مياني، زبان مودار، توده هاي خوش خيم و بدخيم، زخم ها، ضايعات عروقي و ضايعات سفيد و قرمز ثبت شد. يافته ها: يافته هاي حاصل از اين مطالعه بيان مي دارد كه در كل، 540 نفر (270 دختر و 270 پسر) در مطالعه شركت كردند. زبان باردار در 33.3% موارد و ضايعاتي چون ميكروگلوسي، ضايعات اگزوفيتيك و گلوسيت لوزي شكل زبان در 0.2% بيماران مشاهده شد. زخم در هيچ موردي از افراد مورد مطالعه مشاهده نشد. تنها در مورد زبان مودار (0.004=p) رابطه ي معناداري با جنس مشاهده شد. در مابقي ضايعات تفاوت فراوني ضايعه در بين دو جنس معنادار (P 0/05) نبوده است. نتيجه گيري: زبان باردار بيشترين فراواني و ضايعاتي چون ميكروگلوسي، ضايعات اگزوفيتيك و گلوسيت لوزي شكل زبان، كمترين فراواني را به خود اختصاص دادند. شيوع بيشتر ضايعات در دو جنس تفاوت معناداري نداشت، به جز زبان مودار كه در پسرها بيشتر گزارش شد.