خوانش ابداعي آلبر كامو در ايران

Albert Camus’s Innovative Reading in Iran

آلبر كامو، نويسنده و متفكر فرانسوي و برنده جايزه نوبل ادبي ساليان متمادي مورد توجه ايرانيان بوده است. حجم بالاي آثار ترجمه شده اين نويسنده، اجراي نمايش نامه هاي او در تئاترهاي ايران، تعداد زياد مقالات و پايان نامه هاي نگاشته شده در مورد اين نويسنده، توجه مطبوعات و مجلات به وي و... نشان دهنده استقبال خوب ايرانيان از اين نويسنده است. نظريه پذيرش كه توسط هانس روبرت ياوس و ولفگانگ آيز بسط يافت، نظريه اي خواننده محور است كه به تفسير و تاويل متن از سوي خواننده ميپردازد. بخشي از اين نظريه به بررسي بستر اجتماعي، فرهنگي و حتي سياسي جامعه مقصد توجه دارد. خوانش ابداعي نيز در اين نظريه عبارت است از خوانشي كه به تاثيرپذيري منجر مي گردد. بدين ترتيب تحقيق پيش رو خواهد كوشيد تا ضمن بررسي ميزان و نحوه پذيرش كامو در ايران، به اين سوال پاسخ دهد كه آيا اين پذيرش با خوانش ابداعي از آثار او همراه بوده است؟

Albert Camus, a Nobel Prize winner in 1957, is one of the authors who has been considered by Iranian readers, writers and poets for many years. The great number of his translated works, recurring performances of his plays in Iranian theatres, numerous articles and theses written on his works, the notable attention he receives from the press and magazines, and so on, represent the good reception of Camus by the Iranian readership. By now, although many researches have been done on Albert Camus, none of these researches have been done on Camus's literary acceptance based on theory of reception, which is a subcategory of the French school theory of comparative literature. Thus, we have decided to study his acceptance in the literary society of Iran. We will define “innovative reading” as “reading that leads to influence” and by investigating Camus’ acceptance in Iran, answer the question whether this admission has been accompanied by an innovative reading of his works.