عنوان مقاله :
اثربخشي مدل آموزش تربيت مثبتنگر مدرسه محور بر سطوح بهزيستي روان‌شناختي و اجتماعي دانش‌آموزان ابتدايي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of School- based Model of Positive Education Training on the Levels of Primary Student’s Psychological and Social Well-Being1
پديد آورندگان :
سادات، سما دانشگاه تبريز - دانشكدۀ علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه علوم تربيتي , واحدي، شهرام دانشگاه تبريز - دانشكدۀ علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه علوم تربيتي , فتحي آذر، اسكندر دانشگاه تبريز - دانشكدۀ علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه علوم تربيتي , گرگري، بدري دانشگاه تبريز - دانشكدۀ علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه علوم تربيتي
كليدواژه :
تربيت مثبتنگر مدرسه‌محور , بهزيستي روان‌شناختي , بهزيستي اجتماعي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي مدل آموزش تربيت مثبتنگر مدرسه‌محور بر سطوح بهزيستي روان‌شناختي و اجتماعي دانش‌آموزان ابتدايي بود. دو كلاس (59 نفر) از دانش‌آموزان پسر پايۀ ششم ابتدايي منطقۀ يك شهر تهران به شيوۀ خوشه‌‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و به طور تصادفي در گروه آزمايش (كلاس 28 نفري) و كنترل (كلاس 31 نفري) جايگزين شدند. روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. گروه آزمايش 12 جلسه به مدت 40 دقيقه آموزش تربيت مثبتنگر مدرسه‌محور دريافت نمودند. آزمودني‌هاي هر دو گروه، قبل و بعد از آموزش، به پرسش‌نامه‌هاي بهزيستي روان‌شناختي رِن شاو و بهزيستي اجتماعي كي يس پاسخ دادند. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد كه نمرات بهزيستي روان‌شناختي و اجتماعي در پس‌آزمون گروه آزمايش بيشتر از گروه كنترل بود. بنابراين، آموزش تربيت مثبتنگر مدرسه‌محور بر سطوح بهزيستي روان‌شناختي و اجتماعي دانش‌آموزان تأثير مثبت و معني‌دار دارد.
كليدواژه‌ها
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to determine the effectiveness of schoolbased model of positive education training on the levels of primary
student’s psychological and social well-being. This was a semiexperimental study with pretest-posttest and control group design.
Participants in the study were two classes of 59 male primary school
students in Tehran (zone 1) who were selected through multi-stage cluster
sampling and were randomly assigned to the experimental (N=28) and
control (N=31) groups. The experimental group received positive
education training for 12 sessions of 40 minutes. The students in both
groups responded to psychological and social well-being questionnaires,
before and after the training. The results of the multivariate covariance
analysis performed on the participants’ posttest scores showed higher
scores for the scores of psychological and social well-being of the
experimental group were higher than those of the control group. Therefore,
it can be argued that positive education training had positive and
significant effect on the students’ psychological and social well-being
عنوان نشريه :
مطالعات آموزش و يادگيري
