ارزيابي كارايي روش ماسكينگام خطي در رونديابي سيل در سدهاي سنگريزه‌اي تأخيري دوگانه

يكي از ‌كاربردهاي مهم سدهاي سنگريزه‏اي، كنترل سيل از طريق كاهش دبي اوج سيل ورودي است. بررسي اينكه چه مقدار از دبي ورودي به مخزن داراي سد سنگريزه‏اي در شرايط جريان غيرماندگار به پايين‏دست منتقل مي‏شود، اهميت زيادي دارد. در پژوهش حاضر، رونديابي سيل در سدهاي سنگريزه‏اي تأخيري دوگانه با استفاده از 4 نمونه از داده‏هاي آزمايشگاهي موجود و روش ماسكينگام خطي و الگوريتم بهينه‏سازي ازدحام ذرات (PSO) بررسي شده‏ و تأثير طول سد سنگريزه‏اي و فاصلۀ بين دو سد و همچنين، تأثير اندازۀ قطر سنگدانه‏ها روي ضريب K روش ماسكينگام خطي ارزيابي شده ‏است. نتايج بيانگر آن است كه مقادير ميانگين خطاي نسبي (MRE) 4 آزمايش استفاده‌شده در پژوهش حاضر، به‌ترتيب برابر با 4.9، 3.4، 4.35 و 3.55 درصد و مقادير مربوط به خطاي نسبي دبي اوج (DPO) آزمايش‏هاي يادشده نيز به‏ترتيب برابر با 1.58، 0.47، 2.86 و 1.78 درصد محاسبه‏ شده كه بيانگر دقت زياد روش ماسكينگام خطي در برآورد هيدروگراف خروجي است. همچنين، نتايج نشان مي‏دهد هرچه فاصله بين هيدروگراف ورودي و خروجي افزايش يابد، مقدار K افزايش يافته و هرچه اندازۀ قطر سنگدانه‏ها افزايش يابد، سرعت جريان افزايش يافته و به تبع آن، مقدار K كاهش مي‏يابد.