بررسي تأثير عصاره هيدروالكلي زغال اخته بر پروماستيگوت‌هاي ليشمانيا ماژور در شرايط in vitro و زخم‌هاي ناشي از آن در موش‌هاي Balb/c

مقدمه: آنتي‌موان پنج ظرفيتي ضد ليشمانيازيس مشكلات بازگشت بيماري، مقاومت دارويي، عوارض دارويي و دوره درمان طولاني‌مدت دارند. لذا پژوهش در مورد داروهاي جديد بويژه تركيبات گياهي بدون عوارض جانبي ضروري مي‌باشد. هدف: مطالعه حاضر با بررسي تأثير عصاره هيدروالكلي زغال اخته بر فرم پروماستيگوت ليشمانيا ماژور در شرايط آزمايشگاهي و زخم ناشي از آن در موش Balb/c انجام پذيرفت. روش بررسي: رقت‌هاي مختلف عصاره هيدروالكلي گياه زغال اخته به روش ماسراسيون تهيه شد. محيط كشت RPMI حاوي 5^10 ×5 پروماستيگوت ليشمانيا ماژور به پليت‌هاي كشت 96 خانه اضافه شد و عصاره با غلظت‌هاي مختلف اضافه شد. محلول MTT اضافه شد و جذب نوري در طول موج 570 نانومتر خوانده شد. 60 سر موش Balb/c پس از تلقيح پروماستيگوت ليشمانيا ماژور، در قاعده دم و ايجاد ضايعه ليشمانيوز، غلظت‌هاي مختلف عصاره، به صورت يك روز در ميان به مدت 30 روز به گروه‌هاي آزمون تزريق شد. قطر زخم‌ها و بار انگلي، قبل و پس از درمان در تمام گروه‌ها تعيين و نتايج ثبت شد و با نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: يافته‌ها نشان داد كه اثر عصاره زغال اخته بر ممانعت‌كنندگي رشد انگل، به دوز و زمان تيمار وابسته است و همه غلظت‌هاي عصاره توانستند باعث كاهش قطر زخم و كاهش بار انگلي شوند. نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه عصاره تأثير بالايي را در ممانعت از رشد پروماستيگوت در شرايط آزمايشگاهي و حيواني دارد و توصيه مي‌شود در آينده تأثير پماد و ژل گياهان مذكور بر ليشمانيوز جلدي مورد بررسي قرار گيرد.