نقد كتاب فلسفۀ علوم اجتماعي؛ به‌سوي پراگماتيسم

A Critique of the Philosophy of Social Sciences; Towards Pragmatism

پاتريك برت بر اين باور است كه پراگماتيسم با وجود ظرفيت‌هاي فراواني كه در گسترۀ فلسفۀ علوم اجتماعي دارد، هنوز جايگاه شايستۀ خود را نيافته است؛ زيرا فيلسوفان علوم اجتماعي آن گونه كه بايد، به آن توجه نكرده‌اند. او معتقد است مي‌توان به‌خوبي از پراگماتيسم در اين عرصه بهره برد و به كمك آن، افق‌هاي تازه‌اي پيش روي علوم اجتماعي گشود. او در كتاب فلسفۀ علوم اجتماعي؛ به‌سوي پراگماتيسم، مبتني‌ بر نقدهايي كه به علوم اجتماعي و فلسفۀ علوم اجتماعي موجود وارد مي‌كند، مدعي است يكي از دو هدف اصلي‌اش در اين كتاب، بسط رهيافت جديدي در فلسفۀ علوم اجتماعي به‌كمك پراگماتيسم است. هدف اين مقاله بررسي اين ادعاي اوست؛ اما پيش از نقد محتوايي اين اثر، نگاهي گذرا به همۀ فصل‌هاي كتاب و نقد ساختار و متن ترجمۀ فارسي كتاب ضروري بود. در آخرين گام و در نقد محتوايي و بررسي دقيق مدعاي نويسنده به اين نتيجه رسيد كه دستاورد كتاب، فاصلۀ معناداري با ادعاي نويسنده دارد و گفته‌هاي او با آنچه هرمنوتيك‌ها، تفسيرگرايان، ابزارگرايان و پيروان مكتب انتقادي گفته‌اند، تفاوت چنداني ندارد و حرف چندان تازه‌اي به آن‌ها نيفزوده و راه جديدي پيش پاي علوم اجتماعي نگشوده است.

Patrick Baert believes that although there are many capabilities in field of philosophy of social sciences, pragmatism has not come to its proper place yet due to lack of enough attention on behalf of philosophers. He believes that pragmatism can be used properly in this field and new prospects in social sciences may be discovered by its assistance. In his Philosophy of the Social Sciences: Towards Pragmatism and due to his criticisms on social sciences and philosophy of social sciences,Baert claims that one of his purposes in the book is to develop a new approach in philosophy of social sciences employing pragmatism. This article is going to explore his claim; before discussing on the content, it has scanned all the chapters and analyzed Persian structure and translation of the book. At last and through content review and scrutiny of author’s claim it is concluded the book achievement is far from author’s assertion and his suggestions have no meaningful difference with expressions of hermeneutics, interpreters, instrumentalists and followers of critical school and Baert has innovated nothing new and commenced no novel path for social sciences.