كيفيت زندگي زنان روستايي: تابعي از كيفيت تأمين مالي خرد و كيفيت فردي (مورد مطالعه شهرستان‌هاي كرمانشاه و همدان)

هدف از اين پژوهش، پيش‌بيني كيفيت زندگي زنان روستايي به‌عنوان تابعي از دو مؤلفه كيفيت تأمين مالي خرد و كيفيت فردي بود. روش تحقيق از نوع توصيفي-همبستگي و پارادايم كمي بود. جامعه آماري را همه زنان عضو صندوق هاي اعتبارات خرد شهرستانهاي همدان و كرمانشاه تشكيل داد كه اعتبار دريافت كرده و به روش تمام شماري پيمايش شدند. روايي صوري پرسشنامه توسط تعدادي از متخصصين تاييد شد و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ  بالاتر از 0/8 به دست آمد. نتايج نشان داد كه بيشتر زنان روستايي اعتبارات دريافتي را براي ايجاد يا گسترش يك كسب و كار مصرف نموده‌ و درصد افرادي كه پس از ايجاد كسب‌و‌كار، داراي درآمد مستقل شخصي شده بودند، از 18 به 30 درصد افزايش ‌يافته است. همچنين، نتايج نشان داد كه كيفيت زندگي و ابعاد آن با دوره‌هاي مهارت‌آموزي گذرانده‌شده رابطه مثبت و با بعد خانوار رابطه منفي و معني‌داري نشان داد. چهار متغير سابقه عضويت در صندوق‌ تأمين مالي خرد، درك از كافي‌بودن ميزان اعتبارات دريافتي، ميزان درآمد حاصل از شغل ايجادشده و تعداد اشتغال ايجادشده رابطه مثبت و معني‌داري با كيفيت زندگي زنان روستايي داشتند. مهم ترين متغير پيش‌بيني‌كننده كيفيت زندگي زنان روستايي، شركت در دوره‌هاي مهارت‌آموزي قبل از دريافت اعتبارات خرد بود.