ارزشيابي و اولويت‌بندي سياست‌‌هاي سازگاري كشاورزي با تغييرات اقليم در استان فارس

نظارت و ارزشيابي سياست هاي سازگاري عملكردهاي مختلفي از جمله تشخيص و درك نياز به مداخله، تسهيل طراحي سياست هاي سازگاري جديد و يا توجيه تخصيص بودجه را با خود به همراه داشته باشد. از اين رو، هدف اين مطالعه ارزشيابي سياست هاي سازگاري با تغيير اقليم در بخش كشاورزي بود. براي اين منظور، از رويكرد تجزيه و تحليل چندمعياره و از روش پرامتي استفاده گرديد. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه اي متشكل از 86 سياست سازگاري در قالب 5 دسته بندي شامل سياست هاي مالي و اعتباري، تحقيقات، برنامه ريزي و فناوري، زيرساختي و حفظ منابع پايه اي آب و خاك، آموزشيترويجي و سياست هاي نهادي و دربرگيرنده ي معيارهاي اثربخشي، فوريت، كارآيي، قدرت، اثرات جانبي، انصاف و برابري، انعطاف پذيري، مشروعيت سازماني و امكان پذيري انجام گرديد. نمونه هاي تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Visual PROMETHEE استفاده گرديد. نتايج حاصل از يافته ها نشان داد كه معيار اثربخشي مهم ترين معيار بوده است. براساس يافته ها در سياست هاي مالي و اعتباري اعطاي تسهيلات كم بهره به منظور اولويت رعايت الگوي كشت بهينه ملي و منطقه اي از جمله ي مهم ترين سياست ها بوده است. در بين سياست هاي تحقيقات، برنامه ريزي و فناوري، برنامه ريزي جهت تلفيق دانش بومي و مدرن كشاورزي به منظور معرفي گزينه هاي جديد براي سازگاري يا مقابله با تغيير اقليم، در سياست هاي زيرساختي نصب كنتورهاي هوشمند بر روي چاه هاي آب كشاورزي به منظور تحويل حجمي آب و همچنين، در سياست هاي نهادي بازنگري در روند ارائه مجوز برداشت آب هاي سطحي و زيرزميني به منظور كشاورزي از مهم ترين سياست ها بودند.