بررسي اثر مهار جانبي اِستادهاي ديوار بر روي تابع مقاومت ايستايي اِستادها تحت بار انفجار

»ِستاد وال هاي سرد نورد فولادي» از گزينه هاي نوين ساخت ديوار در ساختمان سازي بشمار مي روند. اسكلت اصلي اين ديوارها از تعدادي عضو قائم (اِستاد) تشكيل شده است كه معمولاً در بالا و پايين خود در داخل دو عضو افقي (تِرَك) مهار مي شوند. يكي از راه هاي تحليل و طرح اِستاد هاي ديوار، به عنوان عضو مقاوم خمشي تحت بار انفجار، استفاده از تابع مقاومت ايستايي اِستاد ها است. اين تابع در تحليل هاي ديناميكي ديوار تحت بار انفجار، جايگزين سختي اعضاي باربر مي گردد و امكان ساده سازي به يك سيستم تك درجه آزادي را فراهم مي سازد. به منظور امكان استفاده از ظرفيت خمشي اِستادها، تأمين مهار جانبي مناسب براي آ ن ها امري ضروري است. در غير اين صورت، كمانش جانبي-پيچشي در اِستادها پيش از استفاده از ظرفيت خمشي عضو، مانع از شكل گيري مكانيسم مقاوم در اين اعضا مي گردد. نظر به توضيحات ارائه شده، اين پژوهش به بررسي اثر مهار جانبي در مقاومت تحت بار انفجار اِستاد هاي ديوار مي پردازد. در اين راستا با استخراج تابع مقاومت ايستايي اِستادها در يك نمونه اِستاد وال مرسوم به كمك تحليل هاي المان محدود، حداقل تعداد مهار جانبي و فاصله بهينه قرارگيري مهارها تعيين شده است. بر اين اساس استفاده از دو پُل به عنوان مهار جانبي، در فاصله تقريبي حدود يك پنجم ميان دهانه، به عنوان حالت بهينه مهار جانبي تحت فشار معادل بار انفجار بدست آمد.