علوم انساني در سپهر نسل سوم دانشگاه تحليلي پديدارشناسانه بر موانع علوم انساني كارآفرين

Human Sciences in the Third Generation of University Phenomenological Analysis of the Barriers of the Entrepreneur Human Sciences

پژوهش حاضر با هدف بررسي پديدارشناسانه موانع كارآفريني علوم انساني در دانشگاه انجام گرفت. روش تحقيق كيفي با رويكرد پديدارشناسانه بود. جامعه پژوهش را متخصصان موضوعي در حوزه علوم انساني تشكيل دادند. روش نمونه‌گيري هدفمند متجانس بود كه با 12 نفر به حد اشباع نظري داده‌ها رسيد. از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته اطلاعات گردآوري شد. اعتبار اطلاعات گردآوري‌شده از معيار ارزيابي لينكن و گوبا (1985) و روش دنزين (1978) و پاتون (1999) تائيد شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها استقرايي و با استفاده از روش هفت مرحله‌اي كولايزي (1978) انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد اين موانع در 4 دسته جاي گرفت. در بعد اشتغال‌زايي دو ديدگاه كاملاً متمايز، مخالف و موافق كسب‌وكار علوم انساني قابل احصا بود. در مضمون اقبال اجتماعي فروكاست منزلت اجتماعي، تقليل‌گرايي كاربردي، فضاسازي فرهنگي، تزلزل در گفتمان علوم انساني، آگاهي و دانش اجتماعي ناصواب در دانشگاه، و در مضمون زيرساخت‌هاي توسعه‌اي اين علوم، رشد عيني، وارونگي جنسيتي، قابليت كاركردي، رقمي شدن، تعارضات معطوف به قدرت و در مضمون رشد علوم انساني، فقدان مسئله، قابليت پژوهش‌هاي علوم انساني، كارآفريني علوم انساني، قابليت‌هاي بين‌المللي شدن اين علوم و زايش علوم ميان‌رشته‌اي جاي گرفت.

The present study was conducted with the aim of a phenomenological investigation of the barriers to entrepreneurship in the Human Sciences at university. The research method was qualitative with a phenomenological approach. The study population included experts in the field of human sciences and humanities. The purposeful research sampling method was done, which was saturated theoretically with 12 people. The data collection tool was a semi-structured interview. The research reliability of the data was confirmed by the criteria of Lincoln and Guba (1985) and also the method of Denzin (1978) and Patton (1999). The data analysis was an inductive method using a seven-step put forth by Colaizzi (1978). The results showed that in the dimension of employment, two distinct, opposite, and consistent views of the business of the humanities were appreciable. In the category of social acceptance, reduced social status, applied reductions, cultural, spatial planning, discretion in the discourse of the humanities, unknowing social knowledge, and knowledge in the university. In the category of the developmental infrastructure of these sciences, we can refer to objective growth, gender reversal, functional capability, digitization, conflicts of power. In the category of humanities development, lack of the issue, the ability of humanities research, the entrepreneurship of the humanities, the possibilities for the internationalization of these sciences, and the emergence of interdisciplinary science can be enumerated.