اولويت بندي قابليت هاي اينترنت اشياء صنعتي در بهبود فرآيندهاي سازماني

زمينه و هدف: صنايع به كمك اينترنت اشياء مي‌تواند در افزايش توليد سهم چشم‌گيري داشته باشد. قابليت‌هاي هاي اينترنت اشياء صنعتي  وابسته به قابليت تجهيزات صنعتي در اتصال به شبكه است؛ با اين قابليت است كه مي‌توان داده جمع‌آوري و تحليل كرد. روش: اين تحقيق به موضوع اولويت بندي قابليت‌ها و چالش‌هاي پيش روي اينترنت اشياء صنعتي پرداخته است. سئوال اساسي تحقيق عبارت است از اينكه از ميان قابليت‌هاي اصلي اجزاي اينترنت اشياي صنعتي (هوش مصنوعي، ارتباط، حسگرها، اشتغال فعال و استفاده از تجهيزات كم)، كدام يك موثرتر و با اهميت تر از ديگر قابليت‌ها است و نيز از ميان چالش‌هاي اينترنت اشياي صنعتي (امنيت، حريم شخصي، پيچيدگي، سازگاري و انعطاف پذيري، محدوه اتصال)، كدام يك موثر‌تر و با اهميت تر از ديگر شاخص‌ها است. در اين تحقيق پس از بررسي ادبيات تحقيق و جمع‌آوري شاخص‌ها و قابليت‌ها ابتدا با استفاده از روش تحليل شبكه‌اي اقدام به رتبه‌بندي و وزن‌دهي به اين شاخص‌ها شده و از تكنيك تجزيه ‌و تحليل شبكه‌اي براي دستيابي به هدف پژوهش استفاده شده است. يافته ها:اولويت بندي مطلوب اين قابليت‌ها و چالش‌ها، امكان پياده سازيِ هموارتر را براي اين حوزه‌ي نو و نوآور را فراهم مي‌سازد. از اين رو، دراين مقاله محقق به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه اولويت بندي قابليت‌هاي اينترنت اشياء صنعتي در بهبود فرآيندهاي سازماني در سازمان چگونه است و نيز قابليت‌ها، مزايا و چالش‌ها در اين مقاله مورد ارزيابي قرار گرفته و جايگاه و اهميت هر يك مشخص گرديده است. نتيجه گيري: تايج نشان مي‌دهد كه شاخص امنيت از بيشترين اهميت برخوردار است. هوش مصنوعي در اولويت دوم است. بهينه سازي فناوري در جايگاه سوم اهميت قرار دارد.