نقش همگرايي اروپايي در حل و فصل مسالمت آميز اختلافات ارضي و مرزي

اختلافات سرزميني و مرزي هميشه به صورت يكي از عوامل منازعه در روابط بين كشورها بوده است. حوزه اتحاديه اروپا نيز از اين قاعده مستثني نبوده و در طول تاريخ با اين مشكل رو به رو بوده است. پس از جنگ جهاني دوم، اين منطقه از جهان، تحولات شگرفي را به خود ديد. همگرايي منطقه‌اي، چهره اين منطقه را متحول كرد و نحوه پاسخ دهي به اختلافات نيز دگرگون شد. سوالي كه پژوهش حاضر در پي يافتن پاسخي به آن بود، عبارت است از اينكه: همگرايي چه نقشي در حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات سرزميني و مرزي در حوزه اتحاديه اروپا داشته است؟ پژوهش حاضر به لحاظ هدف، بنيادي و از حيث ماهيت و روش، از نوع تحقيقات توصيفي- تحليلي است، ابزار گردآوري اطلاعات نيز با استفاده از روش كتابخانهاي است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه تأثير همگرايي اروپايي بر حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات را مي‌توان در چهار حوزه بررسي كرد: اول، تحميل هنجارها و پيش شرط‌هايي براي عضويت يا همان تأثير جبري همگرايي در حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات سرزميني- مرزي؛ دوم، ايجاد مشروعيت ادراكي همگرايي در بين بازيگران يا همان عامل قادرسازي كه بازيگران در صورت قادر بودن به مشروعيت دادن به همگرايي مي‌توانند زمينه حل و فصل اختلافات را داشته باشند؛ سوم، پيوند دادن پديده منازعه با عموم مردم و غيرامنيتي كردن آن يا همان تأثير پيوندي؛ چهارم، دروني شدن همگرايي يا همان تأثير ساختاري كه در نمونه قبرس نيز به وضوح قابل مشاهده بود.

no abstract