تحليل راهبرد مقاومت در ديپلماسي هست هاي جمهوري اسلامي ايران بر اساس نظريه فرهنگي روابط بين الملل

Analysis of Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran by “A Cultural Theory of International Relations”: the Case of Study: Nuclear Diplomacy

غالب نظريه‌هاي به‌كاررفته در تحليل سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، بر انسان‌شناسي «مادي‌گرا» يا «عقل محور» استوار هستند. اين در حالي است كه منطق سياست خارجي ايران در پاره‌اي از موضوعات مثل منازعه هسته‌اي با غرب را نمي‌توان صرفاً بر مبناي انگيزه‌هاي مادي و عقلي مثل امنيت طلبي و كسب قدرت تحليل كرد. در اين راستا نظريه فرهنگي روابط بين‌الملل با توجه به اينكه مبناي سياست بين‌الملل را علاوه بر انگيزه‌هاي مادي و عقلاني، در انگيزه روح انسان جستجو مي‌كند، مي­تواند چارچوبي مناسب براي تحليل وجه معنايي سياست خارجي ايران فراهم مي‌آورد. سؤال اين است كه مبناي برخي از رفتارهاي متهورانه جمهوري اسلامي ايران در سياست خارجي و به‌طور خاص منازعه هسته‌اي با غرب كه مفاهيمي چون كسب قدرت و امنيت را تحت شعاع خود قرار داده است چيست؟ با كاربست انسان‌شناسي فلسفي نظريه فرهنگي روابط بين‌الملل، فرضيه را مي‌توان اين‌گونه مطرح كرد كه سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران به‌طوركلي و ديپلماسي هسته‌اي به‌طور خاص، متأثر از سه عنصر تجربه تاريخي، آموزه‌هاي اسلامي و شيعي و گفتمان انقلاب اسلامي، هويتي منزلت طلب و افتخار جو يافته و اين مسئله محاسبات استراتژيك و مادي حاكم بر آن را متأثر ساخته است. در چنين شرايطي، مي‌توان منطق و اساس ديپلماسي هسته‌اي را بر مبناي انگيزه و روح منزلت طلبي و افتخار جويي تحليل كرد.

Most of the theories used in analyzing foreign policy of the Islamic Republic of Iran are based on “Appetite " or "Reason" anthropology. While the logic of Iran's foreign policy in certain issues, such as the nuclear conflict with the West, cannot be analyzed solely on the basis of Appetite and Reason drives such as security and power. In this regard, “A cultural theory of international relations” can provide a framework for analysis of the Ideational aspects of Iran’s foreign policy as it seeks the basis of the international politics in the spirit drive. The question is that, what is the basis of some courageous behaviors of Iran’s foreign policy, in particular it’s nuclear dispute with the West, which has affected the impulses of gaining power and security? By applying of the philosophical anthropology of “A cultural theory of international relations”, we can state this hypothesis that Iran’s foreign policy particularly its nuclear diplomacy is spirit-based. On this basis, the logic and basis for nuclear diplomacy can be analyzed on the basis of two instruments of, aimed at Self-esteem.