اثربخشي درمان تمايزيافتگي خود مبتني بر نظريه سيستم هاي خانواده بوون بر تعهد زناشويي زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره فرماندهي انتظامي تهران بزرگ

اهداف: تعهد و پايبندي به ازدواج به عنوان مكانيزمي دوام‌بخش داراي اهميت بسزايي است و از ويژگي‌هاي ازدواج‌هاي موفق و طولاني مدت به شمار مي‌رود. تعهد زناشويي قوي‌ترين و پايدارترين عامل پيش‌بيني كيفيت و ثبات زناشويي است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان تمايزيافتگي خود بر اساس نظريه سيستم‌هاي خانواده بوون در تعهد زناشويي در زوجين انجام شد. روش‌ها: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با روش نمونه‌گيري در دسترس و پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري؛ مراجعين مراكز مشاوره فرماندهي انتظامي تهران بزرگ در نيمه دوم سال 1397 مي‌باشند كه به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 15 زوج) قرار گرفتند. پرسشنامه تعهد آدامز و جونز (1997) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. مداخله درماني زوجين بر اساس نظام درمان بوون در قالب درمان گروهي زوج‌ها در 10 جلسه 60 دقيقه اي در طي سه ماه و به صورت درمان گروهي براي گروه آزمايش توسط محقق اجرا شد. در گروه كنترل هيچ مداخله‌اي صورت نگرفت. پس از گذشت يك ماه از اجراي پس آزمون، در هر دو گروه، پيگيري انجام شد. يافته‌ها: مداخله درماني تمايزيافتگي خود در گروه آزمايش در افزايش تعهد زناشويي زوجين در مقايسه با گروه كنترل موثر بود (0.001=p). همچنين نتايج تحليل آميخته بيانگر آن است كه اجراي متغير مستقل بر هر سه مولفه تعهد شخصي (0.001=p) تعهد ساختاري (0.001=p) و تعهد اخلاقي (0.004=p) معنادار بود. نتايج اين مداخله در مرحله پيگيري نيز معنادار گزارش شد. نتيجه‌گيري: مداخله درماني تمايزيافتگي خود بر اساس ديدگاه خانواده درماني بوون در افزايش تعهد زناشويي زوجين گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل موثر بود.