بررسي اثر كيفيت نهادي (فساد) و عدم سلطه مالي(استقلال بانك مركزي) بر سياست بهينه پولي با استفاده از رويكردهاي DSGE و STAR

بررسي سياست هاي پولي به عنوان يكي از كانالهاي اثرگذار بر متغيرهاي كلان اقتصادي از مسائل مهم در اقتصاد است. در اين پژوهش اثر استقلال بانك مركزي بر سياست هاي پولي با توجه به وضعيت كيفيت نهادي (فساد) دنبال مي شود. در تحقيق حاضر با استفاده از مدل غيرخطي خودرگرسيون با انتقال ملايم (STAR) اثر فساد بر سياست پولي با توجه به سطوح مختلف استقلال بانك مركزي ايران مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج، علاوه بر تأييد رابطه غيرخطي ميان شاخص استقلال بانك مركزي ايران و رشد حجم پول، نشان مي دهد كه افزايش درجه استقلال بانك مركزي باعث كاهش رشد حجم پول شده است. در بخش دوم تحقيق با استفاده از مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي (DSGE) به تعيين رفتار بهينه سياست بهينه پولي پرداخته شده است. نتايج نشان ميدهد سلطه مالي، ضريب سياست بهينه را كوچكتر ميكند و بيشترين قدرت تثبيت كنندگي سياست بهينه پولي در حالت استقلال كامل سياست پولي رخ مي دهد.