تحليل ريسك در پروژ ه هاي خطوط لوله انتقال گاز استان گيان با رويكرد حفاظت و اثرات ز يست محيطي

امروزه بيش از60 درصد از منابع انرژي در دنيا را نفت و گاز تشكيل مي‌دهد. حمل‌ونقل نفت خام، گاز و محصولات آن به روش‌هاي مختلفي انجام مي‌شود كه از اين ميان بيشترين سهم انتقال بر عهده لوله‌هاي انتقال است. پروژه هاي خط انتقال گاز همواره از جمله پروژه‌هايي با خطرپذيري زياد از لحاظ زيست‌محيطي بوده است؛ بنابراين بررسي و كاهش ريسك‌هاي پروژه امري حياتي و لازم براي تيم اجرايي است. هدف از اين پژوهش مطالعه و بررسي ريسك‌هاي زيست‌محيطي پروژه خط انتقال گاز در استان گيلان است. بدين منظور ابتدا پروژه به فعاليت‌هاي مختلف براي كوچك كردن مسئله تقسيم شد و به روش دلفي ريسك‌هاي پروژه شناسايي و سپس با استفاده از روش FMEA ريسك‌هاي پروژه از نظر خطرپذيري رتبه‌بندي شد. همچنين به‌منظور پايش روش FMEA از روش AHP استفاده شد. اين پروژه به 15 فعاليت شامل 29 ريسك تقسيم‌بندي شده است. بررسي نتايج و تجزيه و تحليل اين دو روش نشان داده كه ريسك‌هاي مربوط به فعاليت حفاري و لوله‌گذاري، تخريب زمين‌هاي كشاورزي و بستر رودخانه ها، آلودگي صوتي، آلايندگي ناشي از تردد وسايل نقليه سنگين و همچنين فعاليت تقليل فشار در ايستگاه در اولويت ريسك‌هاي پروژه قرار دارند. نتايج مقادير RPN به‌دست‌آمده از ريسك‌ها نشان مي‌دهد كه 28 درصد از ريسك‌ها داراي RPN بيشتر از ميانگين بوده كه در محدوده خطر قرار دارند. در انتها به‌منظور كاهش خطر ريسك‌هاي زيست‌محيطي پروژه روش‌هايي براي كنترل فعاليت‌هاي پرخطر شناسايي‌شده ارائه شد. همچنين نتايج بيانگر آن است كه اجراي اين روش‌ها مي‌تواند تا 90 درصد خطر زيست‌محيطي مربوط به ريسك‌هاي پرخطر را كاهش دهد.