بررسي روند تغييرات پوشش گياهي متأثر از خشكسالي در مناطق خشك و نيمه‌خشك با استفاده از تكنيك سنجش از دور (مطالعۀ موردي: استان هرمزگان)

در اين پژوهش به ارزيابي روند خشكسالي هواشناسي، تبخير و تعرق پتانسيل استانداردشده، شاخص پوشش گياهي (NDVI) و بررسي رابطۀ آن‌ها با يكديگر با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون در استان هرمزگان پرداخته شده است. بر اساس شاخص‌هاي خشكسالي SPI و SPEI بيشترين مقادير شاخص‌هاي خشكسالي به‌ترتيب مربوط به سال‌هاي 1388، 1393، 1391 و 1390 مي‌باشد. بررسي روند تغييرات شاخص NDVI و بارندگي ساليانه نشان داد كه روند اين شاخص‌ها در طول بازۀ زماني (1395-1379) در سطح اطمينان 95% معني‌دار بوده و افزايشي مي‌باشد. روند تغييرات پارامتر دما و شاخص‌هاي خشكسالي SPEI و SPI طي اين بازۀ زماني كاهشي است. همچنين پيك شاخص پوشش گياهي مطابق با بيشترين بارندگي رخ داده در اين بازۀ زماني در سال 1384 بوده است كه بيانگر متأثر بودن پوشش گياهي از نوسانات بارندگي مي‌باشد. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون در مقياس زماني 12 ماهه بين شاخص‌هاي خشكسالي‌ هواشناسي، تبخير و تعرق پتانسيل شده، شاخص پوشش گياهي NDVI، پارامتر بارش و دما نشان داد كه بيشترين ميزان همبستگي بين شاخص SPI و بارش (0.99 ) و كمترين ميزان همبستگي بين دو شاخص دما و خشكسالي تبخير و تعرق پتانسيل (0.48 ) وجود دارد.