افزايش اميدواري و مديريت خشم مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان از خلال آموزش مهارت‌هاي زندگي

سرطان ازجمله بيماري‌هاي مزمن به‌شمار مي‌رود. افراد مبتلا به سرطان به درمان و مراقبت هميشگي نياز دارند و اين امر، بيمار و خانواده‌ي آنان را در شرايط دشوار قرار مي‌دهد. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان افزايش اميدواري و مديريت خشم مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان از خلال آموزش مهارت‌هاي زندگي (روابط بين‌فردي، حل مسئله و كنترل خشم) بود. روش پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري را كليه‌ي مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان در بيمارستان و نقاهتگاه‌هاي موسسه‌ي محك تشكيل مي دادندكه در نيمه‌ي دوم 1396 تا پايان فروردين 1397 فرزند مبتلا به سرطان ايشان تحت درمان پزشكي قرار داشت. 36 نفر كه در پرسشنامه‌ي اميدواري اشنايدر و همكاران (1991) و كنترل خشم اسپيلبرگر (1999) كمترين نمره را كسب كرده بودند به‌صورت داوطلبانه در گروه نمونه قرار گرفتند و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. آموزش مهارت‌هاي زندگي (روابط بين‌فردي، حل مسئله، كنترل خشم) در 7 جلسه‌ي 90 دقيقه‌اي و به‌صورت هفتگي به گروه آزمايش آموزش داده شد. پس از پايان آموزش، هر دو گروه آزمايش و كنترل مورد پس‌آزمون قرار گرفتند. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي روابط بين‌فردي، حل مسئله و كنترل خشم بر افزايش اميدواري و مديريت خشم مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان مؤثر است. بنابراين آموزش مهارت‌هاي روابط بين‌فردي، حل مسئله و كنترل خشم را مي‌توان به‌عنوان يك روش مؤثر جهت كاهش خشم و افزايش اميدواري به كار گرفت.